Konkurs, konkurs, konkurs … z Electrolux Expressionist Collection !

Moje wymarzone śniadanie zjadłabym na tarasie z widokiem na piękne morze (Włochy, Grecja, Francja), a stół zastawiony byłby jeszcze ciepłymi francuskimi croissantami i innymi wypiekami, w których oni są mistrzami, soczystymi i świeżymi owocami prosto z greckich „laików” (targu z warzywami i owocami prosto od rolników), a wszytko uzupełnione byłoby przez pyszne włoskie espresso, zaparzone w tradycyjnej kawiarce ;)

W oddali słychać śmiech moich dzieci, ja jeszcze w pościeli a przede mna taca pełna smakołyków- podana prosto do łóżka. A na tacy pyszne, pachnące naleśniki z jagodami, poziomkami i truskawkami, lekko polane syropem klonowym lub opruszone cukrem pudrem. Sok ze świeżo wyciskanych pomarańczy i w dzbanuszku małe stokrotki.

Wymarzone śniadanie to takie, do którego zasiadamy wszyscy razem, całą rodziną a nie jak zazwyczaj – każdy o innej porze, w innym miejscu. mogłabym wtedy przygotować dla każdego to co lubi – pastę z makreli dla męża, jajecznicę dla syna nastolatka, gofry dla młodszego niejadka. Usiadłabym z mini przy stole z kubkiem kawy i tostem z masłem i marzyła o tym, że tak jest codziennie.

Moje wymarzone śniadanie, w gronie rodzinnym jedzone na ogrodzie.

tosty z szynka, serem i jajkiem sadzonym do tego sałatka ze świeżych owoców i pyszny sok

pyszne upieczone we własnym piekarniku bagietki, odrobina dobrej oliwy, 2 sery kozie, dużo warzyw, domowa konfitura wiśniowa i kawa – najlepsza na świecie – i tej mi brakuje ostatnio najbardziej.
Dla naszej czworki maluchów koktajl bananowo truskawkowy z przemyconym szpinakiem tak by się nie zorientowali ;) a potem i tak pewnie pochłonęliby wszystko z talerzy rodziców Nasze wymarzone śniadania celebrujemy razem co tydzień :)
choć egoistycznie marzy mi się croissant i kawa tylko z mężem w jakiejś kawiarence w małym włoskim miasteczku. ;)

Jak wymarzone śniadanie, to tylko siedząc przed malowniczym domkiem na fiordach norweskich przy temperaturze do 15 st. Celsjusza. Słońce, zapach morza a na talerzu kawałek świeżego chleba posmarowanego serkiem śmietankowym z świeżo wędzonym łososiem (przyniesionym z pobliskiej wędzarni), koperkiem kaparami, własnoręcznie marynowaną czerwoną cebulą, dopiero co wyciągniętą ze słoiczka, wszystko skropione sokiem z cytryny. No i oczywiście do tego świeżo parzona czarna kawa.
Jednak wymarzone śniadanie, to tylko z żoną u boku.
Tyle. Rozmarzyłem się.

Moje wymarzone śniadanie zjadłam bym oczywiście z moim ukochanym mężem na tarasie z widokiem na piękną Szwajcarię. Na naszym stole były by same pyszności. Świeżo wyciśnięty sok pomarańczowy, pachnące tosty, talerz z różnymi szwajcarskimi serami i kawa. Dodatkowo jeszcze świeże owoce i dżem wiśniowy ……

Wymarzone śniadanie ?
Mam takie w każdą sobotę i niedziele. Przygotowujemy je wspólnie z mężem. Mamy wiecej czasu i celebrujemy weekendowe śniadania.
Zestaw pierwszy – Kawa lub herbata z cytryną, imbirem i miodem :-) a do tego jajka na miękko, dobry chleb z masłem i sałatka z pomidorów.
Zestaw drugi – do picia j.w. + rozgnieciony twarożek ze szczypiorkiem, rzodkiewkami, smietaną z jogurtem, przyprawiony mieloną chili i solą.
Pozdrawiam :)

pachnące croissanty a obok masło zmieszane z świeżymi kwiatami lawendy i rozmarynem wprost z mojego ogródka. do tego kubek duże kawy ze spienionym mlekiem z odrobiną cukru muscavado na wierzchu. jogurt z odrobiną malin, borówek, jeżyn, jagód i orzechami brazylijskimi i migdałami posypane świeżymi listkami mięty i stewi (też z mojego ogrodu).

Wymarzyć śniadanie ?..
Ulubione to te cichutkie, szeptem chrupiące, przyprawione szczyptą wspomnień. Wstaję wcześniej, na długo przed Nimi. Tykający pod piersią budzik nigdy się nie myli. Niepowtarzalne, nieustannie popychane parującą z gorąca miłością. Zaraz tym ciepłem podgrzewam wodę na herbatę. Rozmyślnie otwieram wieczko staroświeckiego jak Nasze obyczaje czajniczka. Świst pary wodnej przerwałby Wasz głęboki sen…
Czas na moje najmłodsze Dzieciątko. Sięgam po zawiniątko w lnianej szmatce, delikatnie rozchylając brzegi. Jego ciepło uderza mnie z całą mocą, choć już dawno powinien ostygnąć. Jednak miłość nigdy nie traci na sile. Ten Chleb, upieczony w nocy, gdy Wszyscy już posnęli, to całe moje serce. Otulone twardą skorupką, skrywające prawdziwą naturę. Podziurawioną krzywdami. Mięciutką i wrażliwą. Wilgotną od uronionych łez. Chleb Nasz powszedni…
Układając na półmisku szynki i sery, przygotowuję Mu czarną kawę. Gęste i aromatyczne espresso. Nieoszpecone mleczną pianką, męskie i pierwotne. Dokładnie takie, jak on. Dające siłę, nawet po nieprzespanej nocy. Oparcie w długiej podróży. Energię. Moc. Jednak Jego bezwzględność ma swoje granice. Odwróci się plecami, udając nostalgię, odwracając od siebie uwagi. Przekonany, że nikt nie patrzy, dosłodzi nieco tę esencjonalną męskość. Złamie harde serce. Uroni łzę wzruszenia. Rozczuli…
Dla Niego dżem, dla Niej masło orzechowe. Cukier i Sól. Woda i Ogień. On i Ona. Tak różni, a tak przy tym podobni. Z jednej krwi, z tego samego ciała. Podzielili się genami rozważnie. Wybierali je świadomie, konstruując zupełnie różne osobowości. Jednak tradycja jest świętością. Kanapka z masłem orzechowym nigdy nie smakuje bez dżemu. Zestawienie idealne. Choć oddzielnie smakują, razem tworzą spektakularne połączenie…
Coś przeszkadza mojemu wymarzonemu śniadaniu… Krzyki, krzątanina, rwetes… Cienie przemykające gdzieś przede mną przysłaniają idealnie zastawiony do śniadanie stół. Zmuszają do spojrzenia w ich kierunku. Przecieram oczy, rozglądam się nieobecnym wzrokiem. Przede mną taca. Tost z żółtym serem i ketchupem. Herbata z cytryną. Obrane ćwiartki jabłka. Na komodzie laurka. „Wszystkiego najlepszego w dniu urodzin, kochana Mamo!”. Obok leży pierścionek.
Przez ściśnięte ze wzruszenia gardło ledwie przełykam kęsy najsmaczniejszego śniadania na świecie. Chłodna już herbata nie pomaga powstrzymać łez. Nasycona miłością, idę podziękować. Oni pewnie są jeszcze głodni…

Śniadanie w promieniach słońca zmieszanych z aromatem kawy i do tego waniliowo-maślana bułeczka! Na drugi rzut najchętniej jajecznica z drobno posiekaną dymką i szczypiorkiem z własnego ogródka oraz dodatkiem świeżo zmielonego pieprzu. Mała porcja koktajlu z mieszanki porzeczek, malin i poziomek z odrobiną miodu doda energii na cały dzień!

Wymarzone śniadanie to każde zjedzone w towarzystwie ukochanych osób, a 26 lipca w 11 rocznicę naszego TAK, latte z miodem i cynamonem oraz ciabatta z pomidorem prosto z krzaczka i bazylią, będzie smakować wyjątkowo…

Ulubione śniadanie? Nieważne gdzie i jak, ważne z kim. Czy to o wschodzie słońca nad brzegiem morza w chorwackim Trogirze, wyposażeni w kocyk i lokalne smakołyki kupione na dopiero co budzącym się do życia targu. Czy wspólna kawa wypita o 6 rano po nieprzespanej nocy, pełnej rozmów i śmiechu z przyjaciółmi. Czy po prostu niedzielne śniadanie z domowym chlebem i białym serem z ręcznie robioną konfiturą z wiśni, doprawione miłością i troską. Nieważne gdzie i jak, ważne z kim. Z Nią, z Nim, z Nimi.

Moje wymarzone śniadanie na werandzie małego białego domku na plaży o wschodzie słońca z widokiem budzącego się dnia i szumem fal… Doskonałym początkiem dnia jest duża waniliowa latte z cynamonem i chrupiące musli crunchy z musem truskawkowym, owocami i puszystym jogurtem z mlekiem kokosowym. Do tego moja ulubiona sałatka z grillowanymi na ostro krewetkami, grillowaną gruszką, figą i serem camembert z pachnącym tostem… doskonałość w smaku i bardzo zdrowe źródło energii… sok ze świeżo wyciśniętych czerwonych pomarańczy… ulubiona lektura… do szczęścia nie trzeba mi wiele :-) pozdrawiam

Sierpień. Dalmacja. Stoimy na kotwicy w jakiejś zatoczce na północ od Szybenika. Do koi dziobowej przez forluk wpadają pierwsze promienie słońca wychodzącego zza góry. Chłopaki już po porannej kąpieli w krystalicznie czystej wodzie. Trochę chłodno jeszcze, poranna bryza, ale co tam! Zaraz zjemy pyszną jajecznicę na boczku wygrzebanym gdzieś z czeluści naszej lodówki -wczoraj miałyśmy tam zrobić porządek, ale trochę wiało i nie było jak;-). Borys oczywiście życzy sobie mleko z płatkami – dzieciaki nie wiedzą co dobre;-) Nasze- dorosłe śniadanie jak zwykle nie będzie mieściło się na naszym łódkowym stoliczku i jak zwykle będzie ciągnęło się w nieskończoność, bo jeszcze kawka, jeszcze melon, jeszcze ciasteczko… Aż w końcu Maciek podniesie kotwicę. Nasz „pływający balkon” uniesie się po adriatyckich krótkich falach. Śniadanie dokończymy na wodzie.

Wymarzone śniadanie-właśnie mam je spędzając wakacje u cioci.Taras,szum drzew,ciepło,promyk słońca,śmiech moich dzieci,brak pośpiechu.Zasiadamy razem,rodzinnie,wszyscy do stołu i to jest najpiękniejsze i wtedy najbardziej smakuje śniadanie,a na stole herbata z czajnika,pieczywo w róźnych odmianach,serki-biały,żółty,wędliny i to co dostępne w lecie,pomidorki,ogórki,rzodkiewki,sałaty.dla dzieci płatki z mlekiem lub tosty z miodem i uśmiechnięte buzię.A po śniadaniu leniwie popijam kawę,rozmawiając,wspominając….uwielbiam pobyty u cioci i wujka,uwielbiam tą atmosfere

Marzy mi się śniadanie, które mogłabym zjeść bez pośpiechu, w ciszy, którym mogłabym się delektować niesłychanie długo i wtedy to już chyba byłoby bez znaczenia co mam na talerzu :) lecz jestem mamą i to chyba szybko nie nastąpi :) Pozdrawiam

Kawa! Aromatyczna, świeżo zmielona i zaparzona, do tego grzanki w stylu hiszpańskim. Na grzańce pasta ze świeżych wygrzanych na słońcu pomidorów czosnku i kropli oliwy. hmmmm

Moje wymarzone śniadanie to śniadanie w domu rodziców na wsi – świeży chleb posmarowany grubo dopiero co zrobionym masłem. Na to świeży biały ser ze szczypiorkiem i rzodkiewką (prosto z ogródka – tak ostrą, że samą trudno zjeść :). I do tego szklanka mleka, bynajmniej nie z kartonu. Pozdrawiam i życzę smacznych śniadań!

Jedno oczko, drugie oczko – w końcu widzę świat!
Bo tak wcześnie, nawet sroczkom, cieżko rano wstać.
A Babunia, ta kochana, rankiem w kuchni się nie nudzi
I dla wnusi, swej jedynej rączki sobie brudzi.
A to wszystko na wsi przecież – kogut już na płocie,
a nasz mały, czarny kotek oddaje się psocie.
Biegnę pędem, wprost do miejsca, skad nas zapach kusi.
To ciepełko, ten aromat, pyszne „coś” być musi!
I juz mamy nagle sprawcę tego zamieszania,
To jabłuszko się wymknęło i Babcia je gania.
Cukrem pudrem okraszone, cieplutkie w mej dłoni.
Zloty kolor maja cudny, aż się łezka roni.
Gdy tak wspomne mlode lata i smaczki domowe
Wtedy czuje sie tak troche jak dziecko na nowo!
Wiec Wam powiem i w sekrecie, moje Panie,
że najlepsza na letnie śniadanie:
była Babulinka nasza miła,
która rankiem najsmaczne RACUCHY robiła!

Ulubione śniadanie jest wtedy, gdy wciąż czując zmęczenie dnia poprzedniego budzimy się w przypadkowym hostelu w centrum Barcelony, biegniemy po świeżą bagietkę do lokalnego spożywczaka naprzeciwko, a potem w polowych warunkach ale podnieceni perspektywą kolejnego dnia, wcinamy tą bagietkę z chorizo i pomidorem zapijając pyszną kawą. Ahh, wakacje! :)

Jedno z moich ulubionych sniadan było całkiem niedawno, właściwie miesiąc temu. Szaro-burość na zewnątrz, niby czerwiec, ale słońca brak, plany trochę pokrzyżowane ale to nic, bo jestem w jednym z ulubionych miejsc, z ulubionymi ludźmi. Powoli, bez pośpiechu przygotowujemy śniadanie, siostra rozgniata awokado na guacamole, mama parzy herbatę, gopodyni wykłada wszystkie potrawy na stół. Będzie świeże, pyszne pieczywo, ser korycinski z orzechami (sprobowany po raz pierwszy, tak dobry, że sięgam po kolejne kawałki), miód malinowy, twarog na wagę (najlepszy!), truskawki, orzechy… Powoli siadamy do stołu, nie po kolei, ja najwcześniej, bo jestem piekielnie glodna, inni dołączają, ktoś jeszcze śpi, ale po co się spieszyć – w końcu jest sobota. Jemy, próbujemy wszystkiego, co jest na stole („ooo, a spróbuj tych powideł, sama je smażyłam”, „połączenie tego twarogu z tym miodem jest genialne!”), rozmawiamy. Nasze śniadanie trwa dwie godziny, brzuch siesię napelniaja, nie jesteśmy już specjalnie głodni, ale hej – raz nie zawsze! Potem następuje chwila przerwy, żeby za kilka chwil w dużej osmioosobowej grupie napić się kawy i zjeść ciasto – od gospodyni (sernik gotowany na zimno) i wiezioną dużo kilometrów orzechową szarlotke ode mnie. Następnego dnia wyjeżdżamy, trochę się smucę, bo pewnie jakiś czas minie zanim znów zobaczymy się w tym samym gronie. Jednak dzięki temu, że takie śniadania nie są codziennie bardziej je doceniamy :)

Czasem są takie dni, w których chciałbym uciec daleko, gdzie zamknąłbym się na jakimś strychu czy w ogrodzie, wyłączył telefon i gapił w niebo, morze albo po prostu w dal. Zdarza się to nierzadko pod koniec tygodnia, gdy nawał pracy wyciska ostatnie siły. Po powrocie do domu unikam wtedy ludzi i cywilizacji. Wyłączam komórkę, komputer i przygotowuję brioche z ulubionego przepisu Michela Roux, której wykonanie przywołuje spokój ducha, a jedzenie w sobotni poranek wydaje się realnym marzeniem.
Odmierzam drożdże, mąkę, masło i mleko, jajka, sól i odrobinę cukru pudru. Wyjmuję z szuflady ulubioną silikonową, czerwoną szpatułkę z drewnianą rączką. Przecieram wilgotną ścierką wnętrze misy robota kuchennego i zaczyna się magia.
Po wyrobieniu odstawiam masę do wyrośnięcia, po czym odgazowuję i… kładziemy się spać. Ja w ciepłym łóżku, ciasto na brioche natomiast leżakuje w lodówce.
W soboty, w których piekę brioszkę wstaję pierwszy. Krótka toaleta i przekładam ciasto do foremki nadając charakterystyczny kształt i odstawiam, by kolejny raz wyrosło. W czasie oczekiwania na włożenie do pieca robię kawę. W te szczególne ranki nie ma mowy o ekspresie ciśnieniowym. Wracam do starej, kupionej wiele lat temu na targu staroci w Rzymie kafetiery i ręcznego spieniacza do mleka. Brioche wstawiona do piekarnika roztacza maślany aromat po całym mieszkaniu. Ja wtedy czytam weekendowe wydanie dziennika.
Jeszcze ciepłą bułkę rozrywam palcami dziękując Losowi za szybkie, ciekawe życie i magiczne, sobotnie śniadania.

Eksplozja smaków na talerzu i miłość w oczach – to śniadanie ulubione, bo wymarzone ciągle przede mną…

Niedzielny poranek, promienie słońca, wspólna droga do kuchni. Śniadanie celebrujemy razem z mężem, nie tylko je jedząc, ale też przyrządzając. To śniadanie jest bardzo sensualne i zmysłowe, bo do jego przygotowania potrzeba zawsze tylko i aż dwóch osób (przynajmniej my tak twierdzimy!). Ja myję rukolę, otrzepując z niej krople rosy, bo jest zwykle świeżo zerwana, układam na dwóch talerzach. Skrapiam ją delikatnie oliwą i octem winnym (a jakże!). Delikatnie kroję pomidorki suszone, wypełnione śmietankowym serkiem, które wyciągnęłam z zalewy oliwnej… Paseczki czerwono białej pyszności układam na zielonych liściach rukoli. W tę cudną kompozycję barw miłości wrzucam prażone pestki słonecznika i dyni…Subtelnie rozcieram sól i grube ziarna pieprzu, które wieńczą efekt mego dzieła…wówczas do akcji wkracza ON.

Jego zadaniem jest stworzenie najbardziej idealnego jajka w koszulce, które dopełnia ostatecznie talerz smaków i barw. Zdane z pozoru łatwe, wymaga precyzji i kuchennego sznytu….

Gdy skończy gotowanie, gdy jajka znajdą się na środku każdego z talerzy, a my siadamy naprzeciw siebie i zanurzamy widelce w przestrzeni żółtka, które pęka, a jego wyciekające wnętrze przykrywa zieleń i czerwień warzyw, wiemy, że to o zrobiliśmy, jest naprawdę dobre.

Patrzymy na siebie, jemy i wiemy, że nieważne, gdzie jesteśmy, ważne, że ten jeden dzień mamy dla siebie i zaczynamy go idealnie, wspólnie, z miłością wyrażoną w każdym geście…i kęsie…

Śniadanie doprawione miłością, nie do podrobienia i odtworzenia przez innych…

Dzień dobry :) ja z kolei świeżo po ślubie (tak jak i przed zresztą) celebruje weekendowe śniadanka … Śniadanie to tak w ogóle mój ULUBIONY posiłek dnia :D w pracy doprowadzam wszystkich w biurze do SZAŁU moimi kolorowymi kanapeczkami bo niektórzy nie ogarniają jak na kanapkach może być więcej niż dwa kolory! Czego do końca życia nie zrozumiem ,,, A wracając do śniadania marzeń… wstaję wcześniej (chociaż umowa od zawsze jest taka że w tygodniu ja szykuję a w weekend mąż ale wstaję bo lubię po prostu, szkoda mi marnować dnia:) idę po świeże pieczywo, robię jajko w koszulce które mój luby ubóstwia, układam wszystko co znajdę najpyszniejszego w lodówce ;) w misterną konstrukcje na bułeczkach, posypuję świeżymi ziołami, parzę kawę i … wysyłam MMSa do sypialni … :D nie ma skuteczniejszego sposobu na wybudzenie leniwca …. :) śniadania są the best … i milon mam na nie pomysłów … na słodko, wytrawnie, na owocowo … zdrowo, pożywnie, lekko … wszystko zależy od dnia który nas czeka … ech… jeszcze dwa dni i sobota :P pozdrawiam serdecznie :*

wymarzone sniadanie?
mam prostą odpowiedź: to śniadanie zjedzone SPOKOJNIE :)
będąc młodą matką (dwójki dzieci), studentką, osobą pracującą?! jedyne wymarzone śniadanie to zjedzone bez pośpiechu i popite kawą z filiżanki- nie z kubka termicznego w drodze… a do tego własnoręcznie upieczona maślana bułka i domowe powidła śliwkowe
więcej nie potrzebuję do szczęścia :-* noooo, może męża obok :D

Jajka skwierczące jeszcze na patelni w ostatniej chwili posypuje świeżo zerwanym szczypiorkiem z domieszką świeżo mielonego pieprzu i soli. Na talerzu już czeka chrupiąca grzanka z razowego chleba delikatnie muśnięta duńskim masłem i oczywiście chrupiące plastry angielskiego bekonu tak bardzo niezdrowego jak pyszmego. Wszystko pięknie komponuje się z filiżanką sromatycznel czarnej kawy. Smacznego!

Śniadanie marzeń…śniadanie idealne…moje przypadkowe jajko po benedyktyńsku serwowane z kleksem przypadkowego pesto.
Co to takiego „przypadkowe pesto” ? udało mi się je zrobić jakiś czas temu, kiedy z przykrością stwierdziłam, że mojej bazylii już nic nie jest w stanie reanimować. Do listków dodałam więc uprażonego słonecznika, oliwę z oliwek, sól i uruchomiłam blender….smak był boski, a samo pesto bardzo tanie :) (użyłam samych resztek). Oczywistym było połączenie go z makaronem, ale…nie ! Uwielbiam jajko po benedyktyńsku odkąd tylko przestało przypominać postrzępionego potwora z głębin (takie były moje początki :) ). Podaję je zwykle na kajzerce (czasami ją podpiekam), smaruję śladową ilością masła, a na górę wykładam jajko, a tego dnia na szczyt jajka powędrowało pesto i to była miłość od pierwszego kęsa :) Wyobraźcie sobie żółtą rzekę, która łączy się z zielenią sosu…ehh…jestem głodna ! :D

Letnie, wiejskie powietrze pachnie świeżo upieczonym chlebem. Nie zwykłym chlebem, ale takim prawdziwym, na zakwasie, z chrupiącą skórką upieczonym przez babcię w piecu opalanym drewnem. I nasza kłótnia, kto powinien dostać najlepszy kawałek, czyli kromkę. A na kawałku tego chleba, ubite kilka minut wcześniej masło. No i oczywiście pomidory „z krzaka” z babcinego ogródka. Dla nas okraszone cebulką i koperkiem a dla dziadka z ….. cukrem. Do dziś nie rozumiem, dlaczego dziadek z takim smakiem zajadał słodkie pomidory posypane dodatkową porcją słodyczy. Po pomidorach czas na jajecznicę: kilka jajek prosto z kurnika, szczypior i kurki. Te grzyby, to wstyd przyznać, mój jedyny wkład w śniadanie. Nazbierane wczorajszego popołudnia w pobliskim lesie. A na sam koniec deser, czyli porcja babcinego dżemu. Wiśniowy, gęsty i słodki lub mój faworyt, czyli galaretka z czerwonej porzeczki – lekko kwaskowata, przecierana przez sitko zamknięta w słoiczkach pamiątka cudownego lata na wsi.
To jest właśnie moje wspomnienie śniadań, które jako dziecko jadałam z rodzeństwem i kuzynostwem, spędzając beztroskie wakacje u najukochańszych dziadków.

Jest wtorkowy poranek, w domu cisza, kawa nadal ciepła a ja mogę w spokoju przejrzeć ulubione blogi i kontemplować chwile. Wszystko dzięki temu że są wakacje i dzieci są u babci. Tak więc przygotowałam chleb z krupczatki i wszystkich możliwych ziaren. Na jeszcze ciepłym rozsmarowuje pastę z twarogu zmieszanego z suszonymi pomidorami i świeżą bazylią zerwaną z ogrodu nadal pełnego rosy. Na pastę układam plasterki domowych małosolnych, wyciągniętych z wielkiego słoja w którym błyszczą się liście winogrona. Do tego wywar z liści mięty zerwanych jeszcze wczoraj z brzegu Jezioraka. Prostota i eksplozja smaku i zdrowia, no i spokój. Smacznego!

Moje ulubione śniadanie nie jest bardzo wyrafinowane, ale za to niesamowicie pyszne :) Jajka na miękko koniecznie z solą i ze świeżym szczypiorkiem, a do tego chleb własnej roboty grubo posmarowany masłem z szynką majonezem i szczypiorkiem. Nie może też zabraknąć kawy albo kakao – w zależności od nastroju. A już szczyt rozkoszy jest wtedy, kiedy mogę moje królewskie śniadanie zjeść na działce na werandzie. Ale się rozmarzyłam….

Idealne, wymarzone śniadanie, w mojej głowie jest tylko jeden widok, Plaża z piękną błękitną wodą, lekko falującą. Ja na drewnianym tarasie, z lekko ruszającymi się kremowymi, sięgającymi do ziemi zasłonkami. Stoliczek, piękny drewniany, pomalowany białą farbą, a na nim moje wymarzone śniadanie, którym będę się delektować do samego południa :) Będą tosty z masłem, lekkie smarowidła na bazie twarogu i wędzonego łososia, posypane kaparami i dymką, obok pięknie podane sałatki owocowe, na ciepło będą jajeczka, na miękko, podane z wędzoną prawdziwą suchą szyneczką, przydałaby się jakaś sałateczka, więc niech będzie pikantna sałatka ze świeżych warzyw, z wędzonym kurczakiem i sosem jogurtowym, a do popicia w szklanych butelkach byłaby woda z listkiem mięty, melisy i świeżymi kolorowymi owocami.
Śniadanie jadłabym jedynie w swoim towarzystwie, pomimo tego, że kocham swoją rodzinkę, ale niestety w ich towarzystwie zamiast się w pełni zrelaksować, wyciągnąć nóżki i popatrzeć na piękny widoczek, latałabym od kuchni do stoliczka, co chwilę coś wycierając, podnosząc z podłogi albo prosząc o niemlaskanie :)
Ehhhh rozmarzyłam się :) Pozdrawiam Kasia

Razem ze znajomymi zarazilismy sie gotowaniem i każde nasze wspólne spotkanie ma zaplanowane z góry menu :) ulubione śniadanko to: stoliczek nakryty następującymi daniami – brunchetty przygotowane tradycyjnie tj. Jako grzanki posmarowane oliwą i natarte czosnek jednakże podawane ze zrobionym i przyprawionymi na patelni świeżym szpinakiem na to dla każdej porcji jajeczko w koszulce polane sosem holenderskim, ktory koniecznie musi byc doprawiony świerzą szałwią . Poza tym pasta z wędzonej makreli wymieszana z łyżka majonezu oraz świerzą bazylią no i pyszny biały ser z odrobina szczypiorku, koperku i kilkoma łyżkami śmietanki wsam raz do świętego pieczywa :) mniam smacznego :)

Wschód słońca pieści promieniami nieumyte okna, gładząc przymile mahoniowy blat. Chropowate drewno doznało uczucia spełnionego obowiązku, połyskujący nóż strąca z siebie krople wody, spoglądając niewinnym wzrokiem na porcelanową filiżankę. Gorący płyn wypluwał kłęby zwiniętej w rulon pary. Skromne zdobienia mkną z gracją po białej powierzchni naczynia. Obrotowe krzesło skrzypnęło radośnie, a skórzane oparcie ugięło się pod moim ciężarem. Postawiłam talerze na mosiężnym stole. Białe, falujące krawędzie odskoczyły od kontrastującej potrawy. Trzy pachnące, rozkrojone bułeczki rozłożyły się symetrycznie na kształt koniczyny. Delikatny miąższ ochraniała chrupiąca skórka. Wewnątrz tafla masła „opatuliła” wszystkie zakamarki. Gruby, chropowaty liść sałaty z trudem ukrywał cały swój układ krwionośny, roztaczając aurę zieloności. Na szczycie dumne plastry pomidorów chowają rubinowy blask pod wiekiem z pieczywa. Leniwy kot zerka łapczywie znad swojej miski, skrobiąc pazurami, pyłki kurzu zamierają w bezruchu. Cały świat rozpada się i układa na nowo wyłącznie dla mnie.

Ulubione śniadanie? To takie które dostarcza energii na cały dzień, skomponowane z niezbędnych na co dzień składników. Proponuję „koktajl na dzień dobry”
A oto przepis:

pół litra porannej rosy
parę promieni wschodzącego słońca
garść entuzjazmu
nieco uśmiechu
szczypta optymizmu
kilka kropel odwagi
łyżeczka dystansu
trochę cierpliwości
kilka dobrych słów
odrobina fantazji
ciut szaleństwa (wg uznania)

Wszystko zmiksować blenderem Expressionist Electrolux. Doprawić do smaku poczuciem humoru.
Smacznego, dobrego dnia!

Moje ulubione śniadanie, to śniadanie niespieszne, które można celebrować, rozsmakowywać kęs po kęsie. Najlepsze śniadanie to jajka pieczone w piekarniku z masłem i cebulką prażoną, do tego pomidorki, świeże pieczywo z masłem, bazylia i kawa z mleczną pianką, a na deser bułka z dżemem, domowym truskawkowym. To jest to wymarzone i najlepsze na świecie

Jasne. Śniadanie na tarasie.. Upalna Toskania – ideał..
Mój poranek jest troszkę bardziej zwyczajny. Przede wszystkim kawa z mlekiem. Włączam ulubiony serial. Obecny, letni hit śniadaniowy: Na płaskim talerzu układam garść rukoli, 3-4 pomidorki koktajlowe,układam dwie przypieczone kromki chleba. Następnie kładę ugotowane na parze białe szparagi. Potem jajka, wbite do wody z octem i gotowane 4 minuty ( muszą w środku mieć płynne żółtko). Powstały stosik polewam sosem : majonez, chrzan, śmietanę podgrzewam na małym ogniu, dodaję pieprz, sól i sok z cytryny. Całość można posypać gruba solą.

Moje ulubione śniadanie to koktajl sporządzony z jogurtu naturalnego zmiksowanego z mrożonymi truskawkami i świeżym kiwi, po zblendowaniu dodaję do niego płatki owsiane, garstkę rodzynek, pokruszone migdały z czego powstaje pyszna papka śniadaniowa, smaczna , orzeźwiające i co najważniejsze zdrowa :)

Śniadanie na trawie z najlepszą przyjaciółką !
Rozpoczynamy pyszną bruschette z pomidorami, czosnkiem i bazylią, a całość posypana startym parmezanem smakuje wyśmienicie.. Jedząc i miło gaworząc popijamy włoskie, wytrawne wino z. sokiem z czarnego bzu! Niesamowicie ze sobą współgra tworząc pyszną całość, polecam :):)

Moje ulubione śniadanie, to śniadanie wielkanocne u moich rodziców. Kiedy wracam z rezurekcyjnej mszy stół już jest nakryty, a na nim koszyk ze święconką i swojskie specjały: kiełbasa, szynka, schab, rolada i pasztet, baleron, ćwikła i chrzan, żurek, bigos, chleb i masło. Najpierw składamy sobie życzenia dzieląc się jajkiem, a potem prawdziwa uczta. Na deser mazurek pomarańczowy, sernik i babka drożdżowa mojej mamy. Tego dnia wszystko ma wyjątkowy smak. :-)

Chciałabym napisać, że moje ulubione śniadanie to pełnoziarniste pieczywo z twarożkiem lub owsianka z owocami, ale nie mogę, bo byłabym najzwyklejszą kłamczuchą. Co począć, kiedy najlepsze, wymarzone, idealne śniadanie to dla mnie kubek czarnej kawy i świeżutki pączek z powidłami obsypany cukrem pudrem z piekarni za rogiem! Gdy w sobotni poranek, budzi mnie zapach czarnego, gorzkiego napoju bogów, wchodzę do kuchni i widzę papierową torebkę z logo cukierni (a wszystko załatwione przez mojego kochanego męża) dostaję ślinotoku! Takie śniadanko sprawia, że już od rana mam rewelacyjny nastrój, a cały świat jest po prostu piękny.

U mnie śniadanie jest zależne od dnia. Jeżeli są to dni powszednie oprócz środy i piątku wtedy to śniadanie wygląda różnie, najczęściej to co jest w lodówce. Może to być jajeczniczka z boczusiem i z elementami pomidorków i szczypiorkiem cienko pokrojonym, mogą to być kanapeczki z wędlinką i serkiem wędzonym, może to i być poprostu chlebek opiekany w tosterze a na nim masełko roztopione, a na nim plasterek wędzonej wędlinki wraz z ogóreczkiem bądź pomidoreczkiem. Jeżeli chodzi o środę lub piątek to w te dni wstrzymujemy się maksymalnie od produktów pochodzenia zwierzęcego. Może to być pasta z makreli odpowiednio przygotowana ze szczepiorkiem, może to być ostatnio bardzo dobrze smakuje pasta z avocado i czosnkiem ( ale tutaj to ostrożenie gdy trzeby wychodzić na miasto) ale naturalnie może i być bez czosnku, może też i być pasta z oliwek pociętych ( bardzo są pyszne z chlebkiem z tosteru. U mnie w domu tetgo rodzaju w większości panują śniadania.

Śniadanie na tarasie, cisza, spokój, śpiewające ptaki, promienie słoneczne muskające moją twarz, w kubku moja ulubiona kawa, a na talerzu świeża bułka, z żółtym serem i pomidorem….

Moje wymarzone sniadanie: Tajemniczy ogród pełen niebieskich i czerwonych róż na ławeczce złożonej z dwóch całujących się białych łabędzi ze złotymi zdobieniami na białym marmurowym stole ozdobionym złotymi różami i złotymi listkami. Na sniadanie w komplecie śniadaniowym, których dzbanek z kawą najprzedniejszego gatunku (już czuję ten aromat a Wy?) miałby wzór złote ostrygi z perłami i talerzyki i filiżanki w taki sam. W mlekowniku najprzedniejsze krowie mleko. Na talerzykach wspaniałe rogaliki z czekoladowym nadzieniem . Jajecznica z pieczarkami i szczypiorkiem. Smocze owoce zanurzane w czekoladzie i truskawki w kożuszku z bitej śmietany. Ostrygi z warzywami. Kakaowo bananaowe placuszki śniadaniowe i na koniec wspaniałe owoce : winogrona na półmisku i zapiekany banan w amaretto. To jest moje śniadanie marzen i ciągle mi się śni.

Przeciągam się leniwie, otulona moim ulubionym kocem. Pora chyba w końcu wstać z łóżka. Powoli otwieram oczy, przez chwilę spoglądając jeszcze przez rzęsy. Mimo opuszczonych w oknach rolet wiem, że szykuje się kolejny słoneczny dzień. Ba, to ma być najbardziej upalne lato ostatniej dekady. No cóż… trzeba to przetrwać. Wstaje. Mam na sobie moją starą, wysłużoną piżamę. Wiem, wiem, już dawno powinnam się jej pozbyć, ale jestem bardzo sentymentalna, wiążę z nią tyle pięknych wspomnień. Towarzyszyła mi na moich licznych wyprawach: góry, morza czy też nasze najpiękniejsze mazurskie jeziora… Idę do łazienki. Gdy już trochę się odświeżyłam, czuję mój pomrukujący brzuch. Myślę, że pora w końcu na śniadanie. Sunę niechętnie w stronę kuchni. Zastanawiam się na co mam ochotę: może kanapeczki z serem żółtym, wędlinką i pomidorkiem, a może takie z twarożkiem, polane miodem (pycha!), a może po prostu jakieś płatki śniadaniowe na szybko. Odkąd mieszkam sama śniadanie przestało być priorytetem. Czasem po prostu w natłoku zajęć nie miałam czasu zjeść, a potem okazywało się, że już pora na gotowanie obiadu. Dzisiejszy dzień zapowiadał się podobnie. Stwierdziłam, że zjem później. Jedzenie nie zając, nie ucieknie mi z lodówki. Przebrałam się szybko w strój kąpielowy, wzięłam ze sobą mp4, założyłam słuchawki i weszłam do basenu stojącego za domem. Ooo taaak, taki relaks w sobotni poranek to ja rozumiem. Zamknęłam oczy. Posiedzieć w zimnej wodzie w tak upalny dzień, przy dźwiękach ponadczasowej muzyki Michaela Jacksona = bezcenne. Leżałam tak może pół godzinki, gdy nagle ktoś dotknął mojego ramienia. Przestraszona odwróciłam się szybko, zrywając z głowy słuchawki. Ahhhh te niebieskie oczy, cały strach zaraz mi minął. Koło basenu stał mój ukochany. Wyglądał cudownie jak zwykle.
– Zgaduję, że nie jadłaś nic dzisiaj?
Pokręciłam przecząco głową.
– No to nie mamy innego wyjścia, wyskakuj z basenu, a ja zaraz zrobię nam coś pysznego.
– To Ty umiesz gotować? – spytałam z niedowierzaniem. Uwielbiam jak mnie czymś zaskakiwał.
– Zaufaj mi – powiedział składając na moich ustach namiętny pocałunek – tylko nie podglądaj.
– hmmm jak chcesz. To ja… może pójdę się ubrać.
– Dobry pomysł. – przytaknął.
Wróciłam może po 30 minutach. Na stole w jadalni stało już gotowe śniadanie. Otworzyłam szeroko oczy ze zdumienia. Niesamowite. Na stole stał talerz pełen naleśników. Poskładanych w takie trójkąciki. Z białym serem. Skąd wiedział, że to są moje ulubione? Jeszcze dzbanek soku pomarańczowego. A w szklankach urocze, małe parasolki. W wazonie na stole stały złociste słoneczniki. Buło cudownie.
– Zapraszam panią do stołu. – Uśmiechnął się, odsuwając mi krzesło.
– Dziękuję, mniammm wygląda tak pysznie.
– A jeszcze lepiej smakują.
– Nie wątpię. – powiedziałam.
Nałożył mi naleśnika na talerz. Ślinka mi ciekła. Nagle się zmartwił.
– Poczekaj chwilę. Wiedziałem, że czegoś zapomniałem – powiedział i pobiegł do kuchni.
Wrócił trzymając w ręku miseczkę. Ciekawość mnie zżerała, co to takiego.
– Mus truskawkowy, najlepszy do naleśników. – powiedział.
– Naprawdę? Nigdy tak nie jadłam. – odparłam zdziwiona.
– No cóż, musi być ten pierwszy raz. – uśmiechnął się – Zaufaj mi, będzie Ci smakowało.
Po czym polał mojego naleśnika musem. Rzeczywiście, wyglądało smakowicie. Nałożył też sobie.
– To co? Smacznego Skarbie. – powiedział, uśmiechając się zawadiacko.
– hihi… tak, smacznego.
I rzeczywiście miał rację, w życiu nic tak pysznego nie jadłam. Na pewno sama sobie jeszcze takie danie zafunduje. Mój wewnętrzny leniuch z nim nie wygra. Byłam pewna, że nie po raz ostatni jem takie śniadanie. Jak to by moja młodsza siostra powiedziała: ,,Niebo w gębie!”
Gdy już naleśniki zostały zjedzone, mój ukochany nagle wstał, wyciągając z kieszeni małe pudełeczko. Zdziwiona, patrzyłam na to, co robi. Klęknął przede mną. Był bardzo zdenerwowany, podobnie zresztą jak ja.
– Kochanie, nie będę owijał tego w słodkie słówka, nie przygotowałem żadnego romantycznego wiersza na tą chwilę, więc zapytam po prostu: wyjdziesz za mnie? – po czym wsuną mi na palca najcudowniejszy pierścionek jaki w życiu widziałam.
– Wiesz… – odpowiadałam, udając lekkie niezdecydowanie – to zależy.
– Od czego? – zapytał zbity z tropu
– No wiesz… Jak będziesz mi częściej robił takie pyszne niespodzianki… – zaczęłam się śmiać – oczywiście, że za Ciebie wyjdę.
Szczęśliwi rzuciliśmy się sobie w ramiona.
Kto by pomyślał, że z pozoru zwyczajny dzień, sobota jak każda inna, stanie się najpiękniejszym dniem w moim życiu. A zaczęło się od czego? Śniadania! I niech ktoś mi powie teraz, że nie jest to najważniejszy posiłek dnia.

Moje wymarzone śniadanie to śniadanie z siostrą i przyjaciółką – nieważne gdzie. Często razem przygotowujemy w kuchni jedzonko – ja jajecznicę z pomidorami, siostra kroi ciemny chleb i wyjmuje na miskę kukurydzę, robi twarożek, gotuje jajka na twardo, natomiast moja przyjaciółka robi kawę. Razem śniadania jemy nieczęsto – dwa razy w miesiącu jak przyjeżdżamy do siebie na weekend. Ale jak już szykujemy się do śniadania, to żadna bez drugiej nie zacznie jeść. Naszą dewizą jest to, że zasiadamy do stołu razem, i jednocześnie jemy przygotowane przez nas śniadanie. Uwielbiamy jeść jajecznicę z pomidorami przygryzając ciemnym chlebem z kukurydzą. Śniadanie, jakie robimy nie jest jakoś bardzo skomplikowane, jest wręcz bardzo proste, ale liczy się to, że jesteśmy wtedy wszystkie razem i na spokojnie siedzimy, rozmawiamy i jemy.

Śniadanie to ta czynnosć, która następuje w bezpośrednim wyniku wstania z łóżka, żeby nie było niejasności ;)
Zacznijmy więc od niego, od tego łóżka oczywiście – wstaję z niego prawą nogą i z uśmiechem, o takim: :), może nawet :D, kto wie…?
Zazwyczaj wstaję nie z własnej woli, ale pod ostrzałem całusów i przytulań dwójki małych mężczyzn…no i tego trzeciego, wielkiego dzieciaka ;) I to w sumie jest OK, bo zawsze potem jestem głodna „więcej”…
Śniadanie? Zawsze wspólne, na dobry początek dnia. Pyszne witaminki i zyciodajne płyny. pogaduchy i śmiech – to w sumie dużo lepsze niż śniadanie do łóżka.
A moje wymarzone śniadaniowe menu? Świeży sok z pomarańczy, ciemny chleb, pokrojony na moich oczach, wiejski biały ser i pomidory plus oliwa…
Rozmarzyłam się, że hej!

Nie będę ukrywać, że od rana jestem wybitnie samolubnym stworem. Wstaję przed wszystkimi z radością i głęboką nadzieją na święty spokój. To jest czas tylko dla mnie.
Parzę swoją ulubioną mieszankę ziół i powoli ją sączę, przygotowując owsiankę na 1001 sposobów. Jaka owsianka będzie – zależy od wielu czynników. Jak zabarwiony jest pokój od porannego słońca? Co mi się śniło? Jaki aromat poczułam otwierając okno? Czy mam jeszcze kilka śliwek? A może gruszka?
Czasem eksperymentuję mieszając płatki owsiane z mlekiem, burakiem i kokosem. Albo miksuję szpinak i siekam winogron. A czasem klasyka aż krzyczy i do ugotowanej na mleku owsianki dodaję po prostu rodzynki, orzechy, miód i jabłko.
Ważne jest, jak śniadanie się odbywa. Ja je celebruję. To mój moment na refleksję i naładowanie baterii na cały dzień.
Moja poranna samotnia przy herbacie i owsiance jest częścią mojego małego świata. Tylko dla mnie.

Moje wymarzone śniadanko to tosty pełnoziarniste z masłem orzechowym czystym, bez żadnych dodatków –
dodatkowo miseczka sezonowych owoców-
borówek, porzeczek, truskawek, arbuza i melona

a do picia pyszny koktajl na bazie mleka migdałowego, zmiksowanego z bananem, miętą, kakao i miodem :)

Pysznie wygląda i nieziemsko musi smakować aż ślinka cieknie, taki blender kielichowy bardzo by mi posłużył do takich koktajli ;)
Pozdrawiam :)

Moje ulubione śniadanie to przygotowane przez mojego narzeczonego przepyszne, złociste i chrupiące tosty z intensywnym parmezanem i szynką parmeńską, okraszone bazylią i oregano oraz skropione oliwą z pestek dynii. Do tego 2 plasterki soczystego pomidora oraz idealnie usmażone wiejskie jajko sadzone, czyli lekko ścięte białko z delikatnie płynnym żółtkiem powoli wylewającym się na gorące tosty. Cudownym zakończeniem uczty jest orzeźwiający koktajl z miąższem ze zblendowanego, dojrzewającego w najlepszym słońcu arbuza, z dodanym kawałkiem wyhodowanej w doniczce na parapecie listkiem mięty lub gorąca, aromatyczna kawa latte z dodatkiem cynamonu i soku karmelowego – to wszystko zwieńczone uśmiechem ukochanej osoby :) Po takim śniadaniu każdy dzień jest lepszy. Mmm…. zgłodniałam

Moje wymarzone śniadanie będzie zależało od wielu czynników. Przygotowując takie pierwsze co zadzwoniłabym do mojej najlepszej przyjaciółki, mamy i siostry… Byłoby to takie ” babskie śniadanko ” :). Później rozłożyłabym stół, kilka krzeseł i huśtawkę na balkonie. Na stole rozłożyłabym piękny kremowy obrus i piękną zastawę w kwiatki, aby sprawić to spotkanie jeszcze bardziej ”babskim” :D. Następnie wzięłabym się za gotowanie. Przygotowałabym rozpływające się w ustach amerykańskie naleśniki. Do tego kilka bomb kalorycznych, które poprawiają humor: syrop klonowy, domowy sos czekoladowy, waniliową bitą śmietanę… I coś zdrowego, ale przepysznego, czyli przeróżne owoce : banany, truskawki, maliny, jagody… Na podsumowanie podałabym pyszną zimną kawę z gałkami lodów waniliowych. Cudowne śniadanie.. Szczególnie teraz w lecie. Zarówno sycące, słodkie, jak i przepyszne… Jest w Nim wszystko co my kobiety lubimy najbardziej! :) Takie ”diabelskie śniadanie” :) Jednak czasami każda z Nas powinna sobie na takie pozwolić.. :) Już cieknie mi ślinka! :)

Śniadanie to pierwszy posiłek naszego dnia i także najważniejszy.Warto wiec zjeść coś smacznego co lubimy to co sprawi że nasz dzień będzie lepszy coś zdrowego co da nam energie do następnego posiłku.Wraz z rodzina chętnie jako pierwszy posiłek spożywamy sałatkę z jajkiem i fetą.Oto przepis który kiedyś znalazłam w internecie i sprawdza się do dziś:• 2 jajka
100 g sera typu feta
1/4 sałaty lodowej
garść roszponki
4 rzodkiewki
1/4 ogórka szklarniowego
rzeżucha lub kiełki
sól i pieprz
+sos
2 łyżki musztardy
2 łyżki majonezu
2 łyżki soku z cytryny
1 łyżka miodu
2 łyżki oliwy
1 łyżka sera typu feta
SMACZNE I SZYBKIE NAPRAWDĘ POLECAM ;)

Moje ulubione śniadanie to.. (żadne zaskoczenie) śniadanie do łóżka :)
Wyobraź sobie: w letni, słoneczny dzień budzi cię pocałunek. Nigdzie się nie śpieszysz i możesz delektować się chwilą.. Ukochany przynosi do Waszego łóżka tacę ze śniadaniem.. Kanapeczki – na połówkach świeżych, chrupiących kajzerek, posmarowanych masłem położone jajka gotowane w koszulkach. Jajka są lekko nacięte, by ich złote wnętrze mogło się nieco rozlać po bułeczce. Dodatkowo skropione są dla smaku niewielką ilością sosu holenderskiego oraz posypane świeżym szczypiorkiem. Do tego zielona, cytrusowa herbatka a przełamanie smaku plastry obranego różowego grejpfruta.
Potem jeszcze chwila lenistwa w łóżku ze świeżo zmieloną kawą – pomarańczową latte, której aromat unosił się w mieszkaniu odkąd tylko otworzyłaś oczy, pełnoziarnistym ciastkiem i dobrą książką..
Po takim poranku dniu można świat podbijać!

1.
Wietrzyk wpadający przez uchylone drzwi balkonowe delikatnie unosił zasłonę, wpuszczając co chwila ostrzejszy promyk słońca. Los chciał, że padał akurat na twarz leżącej w łóżku dziewczyny, która w końcu zareagowała i zbudziła się. Odsunęła się od słońca, odetchnęła głęboko górskim powietrzem i uśmiechnęła się. Nareszcie wakacje. Niedawno obroniła pracę dyplomową, a w pracy udało jej się wziąć urlop. Co prawda był już wrzesień, ale Rafał przecież nie miał żadnych poprawek, mogli więc spokojnie wyjechać w góry i cieszyć się kilkoma wolnymi dniami. A i pogoda im dopisywała – lato spokojnie ustępowało jesieni, ale wciąż jeszcze było ciepło.
Rozejrzała się po pokoju mieszkania wynajętego na ten wypad i nie dostrzegła najważniejszego – Rafała. Usłyszała dźwięk tłuczonego szkła i już wiedziała gdzie go szukać. Zmarszczyła brwi. Czasami, ale niezbyt często, słowa jego mamy znajdowały uzasadnienie w rzeczywistości – według niej (i jeszcze kilku osób z jego rodziny) chłopak co chwilę broił i przez przypadek coś tłukł. Tak naprawdę jemu zdarzało się to dużo rzadziej niż jej.
Otuliła się kołdrą ostatni raz, wyskoczyła z łóżka i szybko wciągnęła spodnie dresowe i ciepłą bluzę. Po prostu była zmarźluchem. Nałożyła na stopy kapcie i chowając dłonie w rękawy przeszła do kuchni. Rafał sprzątał pospiesznie potłuczone szkło, na stole stała taca, z zastawą śniadaniową, herbatą, a nawet małym bukiecikiem polnych kwiatów. Na kuchence, na patelni ustawionej na zdecydowanie za dużym ogniu smażyła się jajecznica. Nieco zaskoczona ogarnęła sytuację, minęła Rafała i ściągnęła patelnię z ognia – jajka były już bardzo mocno ścięte. Chłopak podniósł na nią wzrok i szybko skończył zamiatanie.
-Miałaś jeszcze spać – mruknął i cmoknął ją szybko zajmując się ratowaniem jajek.
-Już prawie dziewiąta, i tak długo spałam – uśmiechnęła się, zgasiła gaz i przytuliła do niego przeszkadzając mu w czynnościach ratowniczych. Westchnął tylko, odstawił patelnię i też ją przytulił –Dzień dobry – mruknęła i stanęła na palcach aby dać mu buziaka.
-Dzień dobry – uśmiechnął się do niej, ale zaraz puścił ją i otworzył lodówkę zasłaniając swoje oblicze za jej drzwiami. Wydawało jej się, że po drodze złapał coś z blatu.
Sięgnęła po ciepłą herbatę i upiła łyk, oplatając palcami kubek i ogrzewając je w ten sposób.
-Ola i Daniel jeszcze śpią? –spytała zerkając w stronę zamkniętych drzwi drugiej sypialni.
-Poszli na poranny spacer – chłopak zamknął lodówkę i wyciągnął na blat pozostałe jajka. Przyjechali na wakacje razem z przyjaciółką dziewczyny i jej narzeczonym. Wypad w czwórkę był świetnym pomysłem, zważając na to, że Ola doskonale znała i kochała góry, mogła więc zająć się trasami wycieczek. –Idź jeszcze do łóżka, przyniosę Ci śniadanie.
-Śniadanie do łóżka? To z racji dyplomu, czy może mam przygotować swój zaległy kupon? – uśmiechnęła się. System kuponów wprowadziła ona – kiedy na studiach nie miała pieniędzy na prezent dla niego, przygotowała kilka kuponów, które mógł wykorzystać w późniejszym czasie. Początkowo zaczęło się od tortu i obiadu urodzinowego, a później doszły ciekawsze, jak na przykład seans akademicki z popcornem, „Ty dzisiaj zmywasz” albo wspomniane śniadanie do łóżka. Kiedy zaczęła pracować, kupony stały się jedynie dodatkiem do właściwego prezentu, ale stałym już elementem, którym oboje wzajemnie się obdarowywali.
-Możesz zużyć kupon, jeśli bardzo chcesz – wyszczerzył zęby w uśmiechu zadowolenia. Uwielbiała ten uśmiech i chciała widywać go jak najczęściej. Cmoknęła szybko chłopaka i wróciła do łóżka. Ściągnęła ubrania wierzchnie i w piżamie wślizgnęła się z powrotem pod kołdrę. Ułożyła się wygodnie i wpatrzyła w widok za oknem.
Kiedy po kilku minutach Rafał przyszedł do niej ze śniadaniem na tacy, udawała, że dopiero się obudziła, przeciągnęła się i ziewnęła potężnie. Uśmiechnęła się do niego niby zaspana i udała zaskoczenie ucztą na jej kolanach.
Zaskoczenie stało się prawdziwe, kiedy zauważyła obok talerzyka małe biżuteryjne pudełeczko. Chłopak najwyraźniej cały czas obserwował jej reakcję, bo od razu zsunął się z łóżka klękając na jedno kolano i ujmując jej dłoń oraz pudełeczko.
-Rozmawialiśmy o naszym wspólnym życiu dużo – zaczął, a głos nieco mu drżał – Ale zawsze to była tylko teoria. Sęk w tym, że naprawdę chciałbym, żeby teoria stała się praktyką. Żebyśmy każdy dzień zaczynali i kończyli razem. Żebyśmy mieli dzieci, psa i dom. Żebyśmy razem szli przez życie i wzajemnie się wspierali. Cholernie tego wszystkiego chcę i mam nadzieję, że Ty chcesz tak samo jak we wszystkich rozmowach, które przeprowadziliśmy –puścił jej dłoń i otworzył pudełeczko. Zdenerwowany przełknął ślinę i odetchnął – Czy zostaniesz moją żoną? – spytał wyczekując z napięciem odpowiedzi.
Dziewczyna pospiesznie otarła łzy, ostrożnie odstawiła tacę ze śniadaniem na bok, spojrzała mu w oczy i mocno pokiwała głową.
-Tak – szepnęła i rzuciła mu się na szyję. Oboje momentalnie wylądowali na podłodze. Roześmiała się wesoło, a Rafał jej zawtórował. Przytulił ją mocno, a za chwilę odsunął kawałek od siebie i pocałował. Wpatrywał się w nią, a ona widziała prawdziwe szczęście w jego oczach, to ukryte, którego jeszcze nigdy wcześniej nie pokazywał.
Śmiali się oboje całując się i przytulając. I tak jak myślała, kiedy przeszukiwała Internet w poszukiwaniu idealnego pierścionka w oczekiwaniu na tę chwilę – teraz nie miało znaczenia jaki wybrał. Najważniejsze było, że teraz czeka ich całe wspólne życie.
Mimo wszystko ucieszyła się, kiedy zobaczyła niebieski kamień.

To tylko ja potrafię wpisać komentarz w formularzu kontaktu i go wysłać ;)
Tak jak wspomniałam w wiadomości – z radością dopiszę kolejne wymarzone śniadania, a na to czekam z ogromną niecierpliwością :)

Moje wymarzone śniadanie to nie posiłek przygotowany przez kogoś dla mnie. Chciałbym w natłoku pracy znaleźć poranek, żeby przygotować wymarzone śniadanie dla mojej żony, która zajmuje się naszą maleńką córką i ma niewiele czasu, żeby rozkoszować się którymkolwiek posiłkiem. A przecież jako mama karmiąca powinna odżywiać się zdrowo!
Idealnie byłoby przygotować wszystko zanim moje kobiety się obudzą (mało realne, gdy jest się nad wyraz niezgrabnym w kuchni i robi się przy tym mnóstwo hałasu..). Moja żona bardzo lubi oeuf en cocotte czyli jajka zapiekane w kokilkach z dodatkami. Wersja, którą chciałbym jej podać byłaby na bogato: na dnie chleb razowy posmarowany masłem z obu stron, później szynka parmeńska, wybite jajko, a wszystko polane sosem mornay. Do tego idealne byłyby pomidory skropione oliwą i posypane solą, pieprzem i szczypiorkiem. I koktail malinowy. Po takim początku dnia mógłbym rozkoszować się uśmiechem mojej żony cały dzień :) Oby kiedyś udało mi się spełnić to małe marzenie..

W natłoku tych przepysznych,wymarzonych, Waszych śniadań aż
zabrakło mi weny twórczej…Moje śniadanie wymarzone to tylko z miłością moją,a nawet ozory w galarecie będą pyszne!!!

Kiedy na śniadanie mogę przeznaczyć przynajmniej godzinkę, wtedy już wiem, że będzie pysznie!
Pierwszym składnikiem jest dobry humor okraszony dużą dawką słońca na niebie. Na tarasie już ktoś się kręci przy kolorowo zastawionym stole. I tu pojawia się drugi ważny składnik udanego śniadania – ukochana osoba. Radosne „Dzień dobry!” i zaczynamy ucztę nie tylko dla ciała, ale i dla ducha. Na początek łyk świeżo zaparzonej herbaty. A teraz przede mną na kolorowym talerzyku leżą jajka faszerowane pieczarkami, awokado, z dodatkiem majonezu i przyozdobione szczypiorkiem i bratkiem, do tego świeża bagietka. Potem kanapeczka (posmarowana prawdziwym masełkiem) z kiełbasą domowej roboty. Czujecie jej aromat? To zapach wędzarni moich rodziców. Do tego sałatka z warzyw prosto z ogródka: sałata, ogórek i koperek doprawione jogurtem z ziołami.
Na śniadaniu nie może też zabraknąć trochę słodyczy: placki z marchewki posypane cukrem pudrem lub z dodatkiem dżemu. Wybierzesz truskawkowy czy wiśniowy? :)

Hmm, poranek to u mnie konfliktowa sprawa… Mój narzeczony nie jada śniadań, szybka kawa, papieros i wyjście do pracy… Nic przyjemnego. Spełnieniem marzeń byłoby, gdybym rano mogła popisać się moimi kulinarnymi zachciankami, żebym jedząc śniadanie czuła zapach dopiero co wyjętych z piekarnika bułek, świeżo wyciskanego soku pomarańczowego, świeżo zaparzonej kawy… Czasami wyobrażam sobie, że siadamy razem w naszym małym mieszkanku, przy naszym małym stoliczku i jemy wspólnie śniadanie, które przygotowałam. Gdyby stało się to rzeczywistością, podarowałabym mu najbardziej wyjątkowe śniadanie w jego życiu. Na początek przygotowałabym rogale maślane, które uwielbiam jeszcze ciepłe posmarowane masełkiem lub polane miodem z własnej pasieki, następnie zabrałabym się za jajka po benedyktyńsku, które za to uwielbia mój ukochany. Przygotowałabym również pancakes oblane syropem klonowym i posypane borówkami, kochamy grecję, wiec nie zabrakło by takich dodatków jak pomidory, oliwa, tzatziki, oraz naszego ukochanego przysmaku – dakos. Wiem że w moim menu jest wielki miszmasz, ale nie potrafię wyobrazić sobie lepszego śniadania od tego, ponieważ to jest to, co naprawdę lubimy. Na dopełnienie oczywiście świeży sok z pomarańczy i podstawa dla mojego wybranka – kawa. Na zakończenie chciałabym powiedzieć że nie potrzebuję pięknych widoków, wyszukanego menu ani pięknej pogody aby zjeść moje wymarzone śniadanie. To własnie jest moje skryte, osobiste pragnienie, które mam nadzieję spełnię.
Pozdrawiam serdecznie :)

Wymarzone śniadanie – wstać bardzo, bardzo wcześnie jeszcze przed wschodem słońca, zrobić aromatyczną, gorącą czekoladę, zabrać bardzo ciepły koc, rogaliki maślane oraz męża. Znaleźć jak najwyżej położone miejsce na plaży (idealne są schody:)) rozsiąść się wygodnie, otulić kocem, zanurzać rogaliki w czekoladzie i cieszyć się sobą, śniadaniem, wschodem słońca – po prostu życiem…

Magia mojego wymarzonego śniadania tkwi w jego prostocie…, może nie będzie wykwintnie i też nie będę mogła pochwalić się nietuzinkowym przepisem na nowoczesne danie, ale za to będzie domowo i pysznie.

Otóż jestem na wsi w domu rodzinnym, wstaje wcześnie żebym mogła nacieszyć się błogą ciszą, promienie słoneczne już przenikają do pokoju, muskając mnie delikatnie po twarzy. Zaparzam aromatyczną kawę ze starego ekspresu Rodziców, który chodź lata świetności ma już za sobą….nadal parzy doskonałą kawę! Robię chrupiące tosty i już wiem, że będzie pysznie. Ze spiżarki wyjmuję najlepszą na świecie konfiturę malinową mojej Mamy! Sięgam po wiejski świeży bochen chleba, zarumieniony tak jak lubię! Odkrajam pajdę i ani przez chwilę nie waham się, że idealnie byłoby zjeść ją z domowym smalcem i ogórkiem kiszonym. Niezły kontrast, konfitura i smalec! Ale jak tu się nie oprzeć? Jeszcze jajko, prosto z kurnika! Przyrządzone po benedyktyńsku ze świeżo narwanym z ogrodu szczypiorkiem i rukolą, smakowicie ułożone na pajdzie chleba! Pycha! Wszystko układam na starodawnej zastawie, która cieszy moje oko! Przenoszę na starej tacy w stylu vintage śniadaniową ucztę na taras! Moje ulubione miejsce: widok na las, ćwierkające ptaki, przeciągający się pies u nóg i chropowate drewno!!! Zapach skąpanej w rosie Maciejki w połączeniu z aromatyczną kawą jest obłędny. Delektuję się każdym kęsem! Przeciągam się i chcę żeby ta chwila trwała jak najdłużej, a rześki letni poranek skłania mnie do otulenia się kocem, haftowanym i pachnącym świeżością. I jest mi jeszcze przyjemniej. Przez myśl przechodzi mi jeszcze, że miło byłoby zjeść kilka świeżych truskawek, jeszcze nieco niedojrzałych prosto z krzaczka, jak to robiłam kiedy byłam jeszcze dzieckiem! Stara podłoga jednak, daje znać, że domownicy powoli wstają. O tak, zaraz zjawi się tu niemała gromadka!

Śniadanie w domu moich Rodziców…..zdecydowanie najlepsze na świecie!

Idealne śniadanie to to z idealną osobą :) Ale my uwielbiamy naleśniki z czekoladą oraz ziarnami słonecznika. Jako nadzienie sezonowe owoce (truskawki, korówki, jagody, banany) lub dżem jabłkowy mojej babci. Przygotowanie takiego śniadanie we dwójkę nie zajmuje dużo czasu i w dodatku możemy wspólnie spędzić czas na gotowaniu :)

Wymarzone śniadanko? To śniadanie jedzone trochę później niż codziennie, przez co już nabiera szczególności. Na stole jest świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy, aromatyczna kawa koniecznie z ubitym na sztywno mlekiem, a do tego świeży , pachnący chleb ze lekko spieczona skórką z pesto bazylikowo -rukolowym z migdałami plus jajecznica z suszonymi pomidorami. Do tego towarzystwo ukochanej osoby, uśmiech na twarzy i mamy idealne śniadanie.

Moje wymarzone śniadanie, to z ukochanym na tarasie domku jednorodzinnego wczesnym rankiem.Tylko my dwoje .Słoneczko lekko przygrzewa ,a muzyką będzie śpiew ptaków .Stolik nakryty białym obrusem dla nas dwojga.Na stole piękna porcelanowa zastawa.Do wyboru będą świeże chrupiące bułeczki lub rogaliki. Do tego masełko dżem truskawkowy ,wędlinka różnego rodzaju i warzywa ,mnóstwo ich.W dzbanku zaparzona świeża ,aromatyczna kawa ,którą popijać będziemy ze smakiem z filiżanek. My natomiast będziemy z apetytem zajadać śniadanie patrząc z miłością sobie w oczy.

Jedno z najwspanialszych i niezapomnianych śniadań mam już za sobą – ale nie ukrywam, że chciałabym jeszcze je kiedyś powtórzyć Kilka lat temu, zaraz po ślubie, zamiast kupić nową pralkę, lodówkę, tudzież inny mikser – otrzymane w prezencie pieniądze przeznaczyliśmy z mężem na podróż marzeń – jakim była Kenia. Nie wyobrażam sobie, aby być w Afryce i nie zobaczyć na wolności dzikich zwierząt, dlatego jednym z punktów naszej wyprawy było safari z opcją spania na afrykańskiej sawannie. Żadne filmy ani zdjęcia nie oddadzą tego magicznego klimatu! Mimo zmęczenia spowodowanego wysokimi temperaturami – dosłownie chłonęliśmy każdą chwilę. Wyjazd przewidywał nocleg na wzgórzu w bardzo klimatycznych, afrykańskich chatkach. Niestety nie dane nam było nacieszyć się długo tym miejscem, gdyż skoro świt ruszaliśmy podpatrywać zwierzęta przy wodopoju. Tak więc noc była bardzo krótka, podobnie jak śniadanie. Ale cóż to było za śniadanie!! Siedzieliśmy z mężem na naszym kamiennym tarasie – a w dole prawie na wyciągnięcie ręki zgromadziło się stado słoni, które wesoło „trąbiło”. Przy tym jakże głośnym ale niesamowitym akompaniamencie – -zajadaliśmy się najprawdziwszymi soczystymi ananasami i mandaazi – czyli słodkimi pączkami kokosowymi. Tego nie da się opisać w kilku zdaniach! Byłam tak zachwycona zachowaniem tych olbrzymów i niesamowitym krajobrazem z Kilimandżaro w tle, że nic w tamtej chwili się nie liczyło. Nie przeszkadzały nam nawet wszędobylskie jaszczurki, które pełzały wkoło:) Było pięknie!

Moje śniadanie musi być obfite „jestem dużym chłopcem”. Poniżej prezentuję moją pracę na temat mojego śniadania.

Śniadanie, moje poranne śniadanie
to najważniejsze, pożywne w całym dniu danie,
śniadanie, energia, pyszny smak
po nim jestem silny jak dziki rumak

Godzinami, ciężko, fizycznie pracuje
więc energii jak nikt inny wiele potrzebuje.
Dlatego śniadanie jest dla mnie najważniejsze,
po pierwsze smaczne, po drugie nieco większe.
Wcześniej niż normalnie rano wstaje,
by zdążyć zrobić kuchenne zwyczaje.
Podstawa śniadania to coś konkretnego,
kiełbasa, jajecznica coś kalorycznego,
do tego chlebek jak zwykle razowy
jest on bardzo smaczny, jest on wartościowy.
Do picia herbatka zawsze zielona
nauczyła mnie ją pić moja kochana żona.

Druga część śniadania to owoce, warzywa,
ważny jest błonnik, ważna każda witamina,
jakaś szybka sałatka, albo owoc świeży,
wszystko uzależnione, co w lodówce leży.
A na koniec śniadania lubię zjeść coś słodkiego,
drożdżówkę lub kawałek ciasta pysznego,
chociaż nie mam ekspresu kawkę niczego sobie,
do słodkości z wielką pasją, wyśmienitą robię.
Jak już wszystko zjem, to do pracy wyruszę
i do drugiego śniadania jakoś wytrzymać muszę !!!

Powyższa praca jest tekstem piosenki (napisanym i nagranym specjalnie na ten konkurs) w stylu hip-hop. Można ją odsłuchać https://www.youtube.com/watch?v=kMUZFA7CSHc

Jest ciemno. Słyszę wesoły głos kobiecy, coś śpiewa… „Good morning, good morning, It’s great to stay up late….”. To Miss Li, budzi mnie tym delikatnym, wesołym akcentem. O ile może to być delikatne i wesołe o 5.30! Wstaję, zakładam soczewki. Jeszcze otumaniona idę leniwie do łazienki lekko się „ogarnąć” (lubię to wyrażenie: ogarnąć się.. ile znaczeń to w sobie mieści, jest takie uniwersalne!) Przechodząc jedną ręką włączam czajnik. Wracam już orzeźwiona zimną wodą, w o wiele lepszym nastroju. Parzę zieloną herbatę z plastrami świeżego imbiru – zastępuję tym kawę, a mój żołądek i kubki smakowe są mi wdzięczne. Daje takiego samego, jak nie lepszego „kopa” niż kofeina z kawy. Sięgam po moją bezglutenową ryżową bułeczkę. Jest bieluśka jak śnieg, pieczona tuż przed snem bo błyskawicznie czerstwieje. Dłońmi jeszcze lekko zesztywniałymi, jakby jeszcze ciągle śpiącymi, smaruję ją pastą z avokado. Na to ładę plasterki grillowanego kurczaka (zawsze mam go w lodówce, przed położeniem mięsa na patelni grillowej marynuję go w moim ulubionym sosie z sosu ostrygowego, sosu sojowego, oleju sezamowego, kolendry, chili i czosnku – niesamowite połączenie!! Także jako marynata do innych mięs, ale ja kocham taki wyrazisty akcent właśnie na mojej porannej kanapce). na górę plasterek mango albo ananasa a jak nie ma „sezonu” (czyli czasu kiedy jest ich więcej w markecie w niższej cenie) na te owoce to pomidora. Na to płatki chili. Po śniadaniu pora na deser. Zawsze mam dwudaniowe śniadanie – wolę wstać pół godziny wcześniej i delektować się poranną dawka energii w postaci jedzenia, niż zjeść byle co w pośpiechu! Z lodówki wyciągam jogurt do którego wsypałam przed snem nasiona chia – teraz mam smaczny pudding. Sypię na niego sezonowe owoce – teraz jagody i maliny. trochę mięty na to i zajadam! Pasują tez banany z cynamonem, mus jabłkowy, cząstki pomarańczy z kolendrą… Zależy co dostanę w sklepie. Patrzę na zegarek i już wiem że znowu umaluje się dopiero w biurze. Takie mam te swoje śniadania, leniwe, pełne smaku, z pomysłem, wprawiające w dobry nastrój już samym kolorem! Mogę się nie umalować rano, nie uczesać, ale zawsze celebruję śniadanie. Nawet codziennie o 5.30!

Śniadanie to dla mnie najważniejszy posiłek w ciagu dnia. Moje ulubione słono-słodkie śniadanie jem zazwyczaj w weekendy. Na początek zmiele i zaparze pyszna kawkę, do której spieniam mleko i gotuje ma mleku płatki owsiane, do których wrzucam banana, malinki, borowki oraz kilka migdałów i trochę miodu. Chwile po tym do tostera wrzucam chlebek lub biorę swiezie bułki, które bedą podane z rukolą, sadzonym jajkiem, malinowym pomidorkiem oraz pieprzem i solą. Mniam:)

Sroka jest ptakiem, który należy do rodziny krukowatych i bardzo lubi naturę, dobre jedzenie i błyskotki, jest towarzyska i ciekawska…
Jej czarne pióra połyskują w słońcu zielenią, purpurą i granatem. To niebywała elegantka
Brzmi znajomo…Czyżby to ja?
Też lubię naturę i wszystko co się z nią wiąże. Nie pogardzę porcelaną ze złotymi ornamentami i dzbankiem we wzory.
Jako 100% sroczka zgadzam się z powiedzeniem „Je się oczami” .
Ładna ceramika to podstawa w kuchni każdej gospodyni. Tej nowoczesnej jak i lubiącej sielski klimat.
Śniadanie w stylu retro, a może folkowe motywy ?Proszę bardzo. Weekend w stylu romantycznym i wszechobecne serduszka na talerzykach i kubkach? Uwielbiam. Moje ulubione śniadanie to z pewnością to w altance w moim małym ogródku. Polny bukiet na stole w towarzystwie pysznego posiłku z pewnością cieszy oko i sprawia, że naleśniki są jeszcze pyszniejsze, a humory jeszcze lepsze. Maki polne, stokrotki, chabry i zboża kłaniają się w pas wszystkim domownikom i zapraszają na małą ucztę. Obowiązkowo na stole melduje się świeżo wyciskany sok z pomarańczy i naleśniki francuskie z konfiturą z rabarbaru i sosem klonowym. Zwykłe naleśniki, ale niezwykle ładnie podane wybaczą nawet za długie smażenie;)Wiem co mówię:) Dla mięsożernych podaję koktajlowy półmisek wędlin z „niespodziankami”. W końcu sroka to drapieżnik. Wspomniane niespodzianki to ser pleśniowy, oliwki i papryczki chili. Sroki lubią przebywać razem podobnie jak ja z moją rodziną, a najlepszym miejscem do rozmów jest wspólne śniadanie na świeżym powietrzu. Szkoda tylko, że nie zawsze sprzyja pogoda;( Znane są sroki arabskie, chińskie, tybetańskie, ale ja jestem tą zwyczajną, zwyczajną kobietą która lubi smaczne i ładnie podane jedzenie.

Śniadanie to ważna rzecz,
w towarzystwie chcę go zjeść :)
są bułeczki w ziarnach całe
i dodatki doskonałe :)
twaróg wąsy ma z pietruszki
mamy tez z salami uszki,
pomidorki to kolczyki,
i paprykę lubią smyki,
nosek z sera, usta z groszku
i wcinamy już po troszku,
bo śniadanie ulubione,
to te właśnie wymarzone :)
w towarzystwie wyjątkowym,
wesolutkim i sprawdzonym,
moich dzielnych pomocników
ukochanych małych smyków :)

Nasze ulubione śniadanie, musi być bardzo kolorowe, wesołe i zdrowe :) uwielbiam wspólne śniadaniowe zabawy z dziećmi, a to niektóre z naszych kanapeczek :) http://www.dziecijedza.com/category/kanapeczki/

Pozdrawiam
Kinga

jajecznica z wędzonym łososiem na świeżo upieczonym chlebie oraz gorąca herbata z utartą cytryną i cukrem….. ot proste,skromne ale za to bardzo smaczne

Wymarzone śniadanie? Po pierwsze, gdzie? Francja: Paryż lub wybrzeże, lazurowe lub inne. Budzę się o dosyć wczesnej godzinie, w ogromnym łóżku z ukochanym obok. Wstaję sama. Spinam włosy w koczek. Włączam ekspres do kawy. Włączam spokojną, nastrojową francuską muzykę. Otwieram szeroko drzwi na taras. Rześki wiatr rozwiewa białą firankę. Zabieram się za przygotowywanie śniadania dla dwojga. Może dzisiaj pancakes? Albo własnoręcznie przygotowana czekoladowa granola z maślanką i owocami? Albo nie. Kanapki z twarożkiem czosnkowym, wędzonym łososiem i cienko pokrojoną, chrupiąca, żółtą papryką. Już wiem! Wszystkiego po trochu! Wyrabiam ciasto (z mąki pełnoziarnistej z dodatkiem amarantusa) na panckaes, wsypuję granolę do miseczek. On przychodzi. Krótki pocałunek. „Coś pomóc?” – pyta, rozgląda się po kuchni i bez mojej odpowiedzi idzie po świeże pieczywo do piekarni na dole kamienicy. Kroimy pieczywo, myjemy owoce… Pancakes gotowe – można podawać. Posypuję je owocami i jogurtem, on posypuje je owocami, polewa rozpuszczoną czekoladą i jogurtem. Łosoś ułożony na talerzyku, przepleciony świeżymi liśćmi pietruszki czeka na swoją kolej. Jednak po pancakesach pora na granolę (płatki owsiane, słonecznik, migdały, miód, żurawina i czekolada) z maślanką i słodkim melonem. Słońce zaczyna świecić coraz intensywniej, delikatny wietrzyk porusza białym obrusem. Ja już tylko dopijam kawę. On skusi się jeszcze na kanapkę, lub dwie, z łososiem. Obserwuję, popijam kawę (latte oczywiście) I w takiej cudownej atmosferze jemy, rozmawiamy, sprzeczamy się przez cudowne, beztroskie 2h poranku..

Zastanawiając się odpowiadam z głębi moich wspomnień, wspomnień które pocieszają mnie w smutny dzień, rozweselają gdy mam depresję i dodają „kopa” do działania gdy już wątpię w jakiekolwiek powodzenie . Mam na myśli moje ulubione śniadanie , Jakie ?

Było to pewnego zimowego poranka ! Standardowo wstałem, ubrałem się i zszedłem na śniadanie (które każdego dnia przyrządzała mi mama , aż wstyd się przyznać … ) . Jednak gdy wszedłem do kuchni była tam moja … przyszła żona ! Krzątała się obok mojej mamy, a ja przetarłem oczy z wrażenia , myśląc że jeszcze się nie obudziłem.

Zaprosiła mnie do „mojego salonu”, podała najnowszy numer gazety i kazała chwilkę poczekać . Ze zdumienia siedziałem chwilę i nie wierzyłem w to co się dzieje . Po chwili weszła , podała śniadanie i usiadła na przeciwko mnie . Wyglądała bosko w tej czerwonej sukience, i spiętych włosach .

Zjedliśmy wspólnie. Na śniadanie miałem piękne kanapeczki, które układały się w pewnego rodzaju historię . Każda inna , lecz smaczna . Z sałatą, szynką, serem, pomidorem, ogórkiem, szczypiorkiem i solną. Polane ketchupem na wznak słów „Kocham Cię”. Zrobiło mi się miło, i wzrósł mój apetyt. Dodatkowo smaczna , aromatyczna kawa sprawiła, że oniemiałem. ! To śniadanie było doskonałe nie tylko pod względem smaku ale także atomosfery i obecności jej … choć do tej pory nie umiem wyjaśnić co ona robiła wtedy w kuchni mojego domu … i to właśnie było moje ulubione śniadanie . Chciałbym takich więcej (a może i sam takie kiedyś przygotuje ? ) Kto to wie, ale przydałby mi się jeden z pomocników Electrolux – zwłaszcza że moja ukochana uwielbia niespodzianki !

wymarzone śniadanie…
Jeszcze cieplutkie bułeczki, z twarogową pierzynką, przykryte żurawinową konfiturą i ozdobione orzeźwiającym listkiem mięty. Do tego kubek gorącego mleka z łyżka pysznego, naturalnego miodu.. To wszystko podane do łóżka przez ukochaną osobę na tacy z bukietem aromatycznych konwalii… ach… :)

Moje wymarzone śniadanie, z którego bym była najbardziej zadowolona i najbardziej je zapamiętała, to jeden poranek spędzony w średniowiecznym zamku królewskim. Chciałabym poczuć atmosferę takiego miejsca, a przede wszystkim zobaczyć, jak były przyrządzane tam śniadania. Gdzie, w jakich miejscach zasiadali królowe, a gdzie np. poddani, co dostawali do jedzenia, jak odbywał się serwis, czym był zastawiany stół, czy np. porcelaną, czy jakimiś innymi talerzami. Chciałabym również zobaczyć, ile czasu trwało takie śniadanie, czy było spędzane w miłej atmosferze, czy ludzie ze sobą rozmawiali.
A na takie śniadanie w zamku, wraz z królem i rycerzami chętnie zjadłabym:
pikantne muffinki z grzybkami typu kurki lub pieczarki
wytrawne ptysie z nadzieniem z serka białego i szczypiorku
pory w cieście naleśnikowym
i moja ulubiona owsianka z różnymi owocami, otrębami, zalana mlekiem lub jogurtem naturalnym.
Takie śniadanie, w takim miejscu i z takimi ludźmi mogłabym nawet sama je przygotować :-)
A to wszystko z pasji do gotowania i historii.

Moje wymarzone śniadanie – lato, lipiec, taras w domku nad morzem z widokiem na miarowo uderzające o brzeg fale. Na stole świeże rogale posypane makiem, masło „od gospodarza”, ugotowane na miękko jajka od „szczęśliwych kur”, plastry sera korycińskiego z czarnuszką, pomidory malinowe z ogrodu, pierwszy lipcowy miód i konfitury wiśniowe własnej roboty. Zapach morza miesza się z aromatem świeżo zmielonej kawy. Prosto, „swojsko”, naturalnie, błogo… cudownie:)

Brzdęk!…brzdęk! W środku nocy budzi mnie odgłos rzucanych puszek. To śmietnikowi zbieracze metalu wyruszyli na nocne łowy. Jedna puszka…, druga puszka…, trzecia puszka…. Zaczynam liczyć je niczym barany, próbując ponownie zasnąć. Odgłos rzucanych puszek dobiega przez otwarte okna jednak zbyt wyraźnie, ale przyjemne uczucie napływającego z zewnątrz rześkiego nocnego powietrza nie pozwala zamknąć okna. Wiem, że gdy wszystkie wyszukane w śmietniku puszki wylądują już na chodniku, pojawi się kolejny odgłos – zgniatania puszek butem. Kręcę się, próbując zasnąć ponownie. Tik tak, tik tak, nawet zegar tej nocy tyka jakoś głośniej niż zwykle. Z zazdrością spoglądam na smacznie śpiącego obok M.i staram się nie wiercić zbytnio, by go nie obudzić. Patrzę na zegarek, dochodzi 4, przychodzi mi na myśl piosenka „Czarny blues o 4 nad ranem” i nie wiem nawet kiedy nieświadomie zaczynam cicho nucić słowa „czwarta nad ranem, może sen przyjdzie…”

– czemu ty nie śpisz, kobieto? – mruczy nieprzytomnym głosem M., wybudzony z mocnego snu.

– jakoś nie mogę, ale ty śpij.

Umilkły odgłosy zgniatanych puszek, a turkot wózka powoli się oddala. Zbieracz jedzie szukać kolejnych skarbów, a w jego miejsce wkrótce pojawi się kolejny, który też wyszuka coś cennego dla siebie. Szara rzeczywistość!

Kolejne próby zapadnięcia w sen nie powiodły się, wiem, że już nie zasnę. Poddaje się. Przebudzony przedtem M. też śpi jakoś czujnie.

A przecież ten poranek miał wyglądać zupełnie inaczej, miał być leniwy, beztroski, jak zwykle w sobotę. Mieliśmy dłużej pospać, a na dzień dobry M. przyniósłby kawę do łóżka. Kawa… nasze poranne małe święto. Dwa kubki, zawsze te same, używane tylko do owej porannej kawy. Takie nasze małe dziwactwo. Leniwe śniadanie, przy ładnie nakrytym stole. A na nim dżem maminej roboty, pachnący dzieciństwem i wakacjami; miód smakujący ukwieconą łąką, tosty z pełnoziarnistego chleba, domowa chałka albo drożdżówki w zależności od tego, co upiekę w piątkowy wieczór. Albo jajecznica, robiona „po męsku”, z cebulą i pomidorami, ewentualnie z wędzonym boczkiem albo z pieczarkami…. Lubimy tą wspólną poranną krzątaninę, choć zdarzą się, że śniadanie dla dwojga przygotowuje tylko jedno z nas. Ale czy może być coś milszego niż śniadanie przygotowane dla ukochanej osoby, albo przez nią dla nas?

Z rozmyślań wyrywa mnie M. Też się wybudził ze snu i leży z otwartymi oczami:

– To będzie baaaardzo długi dzień – mówi ironicznie – już dawno nie miałem tak wczesnego poranka. Trzeba to jakoś wykorzystać – mówi tajemniczo. Wstawaj, ubieraj się, tylko szybko, bez godzinnego makijażu!

– Ale…-próbuję wypytać, o co chodzi?

– Nie dyskutuj, tylko marsz do łazienki! Szkoda czasu.

Wstaję i idę posłusznie do łazienki, zastanawiając się co mu strzeliło go głowy. Słyszę, jak krząta się po kuchni, za chwilę zapach świeżo zaparzonej kawy roznosi się po mieszkaniu. M. robi wyjątkową kawę. Gdy mieli ziarna kawy, dorzuca ziarno kakaowca, zatem zaparzona przez niego kawa ma w sobie nutę czekolady, którą dodatkowo wzbogaca odrobiną kardamonu i cynamonu. Biorę szybki prysznic, włosy przeczesuję palcami, a z kuchni i tak już dobiega ponaglający głos M. „Gotowa?”. Pośpiesznie zakładam spodnie i niewyprasowany T-shirt, dopiero co ściągnięty z suszarki na bieliznę. Gdy wychodzę z łazienki, M. czeka już w przedpokoju z termosem kawy w ręce. „Idziemy!” nakazuje.

-Ale gdzie? – nic nie rozumiem, ale posłusznie człapię za nim.

Noc z każdą chwila staje się coraz mniej czarna, przybiera kolor ciemnogranatowy i widać, jak ustępuje powoli nadchodzącemu dniowi. Wsiadamy do samochodu. Jedziemy w milczeniu, nie wiadomo gdzie… M. zerka co chwilę na mnie, ale udaję, że tego nie zauważam. Kwadrans później jesteśmy na miejscu, tak przynajmniej sądziłam, gdy wysiedliśmy z samochodu. Okazało się, że czeka nas jeszcze kilka minut marszu przez las. Nigdy nie byłam w lesie o tej porze… Nie dopytuję już, dokąd idziemy, ale domyślam się, że to miejsce, które M. odkrył podczas ostatniej przejażdżki rowerowej. Opowiadał mi o jakimś urokliwym zakątku nad jeziorem, które oboje znaliśmy, ale zawsze odwiedzaliśmy przeciwległy brzeg. Poranek jest rześki. Powietrze przyjemnie pachnie rosą i igliwiem. Niebo nie jest już granatowe, ma kolor ciemnoniebieski i rozjaśnia się coraz bardziej. Niesamowita cisza, zagłuszana tylko śpiewem ptaków, które już dawno rozpoczęły dzień głośnym koncertem. Lekki powiew wiatru delikatnie muska gałęzie drzew, odzywa się szum liści, a nam daje się odczuć przyjemny letni chłód. W pewnym momencie las się kończy, a mym oczom ukazuje się cudna, soczyście zielona łąka i owe jezioro. Do ptasiego koncertu dołącza się teraz także chór żab.

– piłaś kiedyś kawę przy blasku wschodzącego słońca, w tak pięknych okolicznościach przyrody? – pyta M., wskazując na powalony pień drzewa, który posłuży nam za ławkę.

Widok, który ukazał się mym oczom, zapiera dech w piersiach. W oddali widać drzewa z przeciwległego brzegu, skąpane w porannej mgle jezioro również nią zasnute. Niebo stało się już jasne od promieni słonecznych, które zapowiadają rychłe pojawieniem się złocistej kuli. Samo słońce wstaje powoli, leniwie przedziera się przez muślinową mglę, niczym dama, która nieśpiesznie i majestatycznie, z wdziękiem i gracją wychodzi z pościeli… Z zachwytu budzi mnie M., który zniknął niezauważalnie i po chwili pojawił się znowu:

-Mamy kawę w termosie, zadbałem również o śniadanie – mówi z uśmiechem, wskazując na swoje dłonie, pełne dorodnych, jeżyn i aromatycznych, choć niewielkich leśnych malin.

M. siada obok, nalewa kawę do kubka, podczas gdy ja pałaszuję owoce.

– chcesz jeszcze jedną malinkę? – pyta, uśmiechając się szelmowsko i całując mnie (jednak delikatnie) w szyję.

Prawdziwa uczta! bo nieważne co będzie na śniadanie, czy będzie ono mniej lub bardziej wytworne… Ważne że podane z miłością! Nawet jeśli to tylko kilka jeżyn i malin, podanych w „miseczce” ze splecionych dłoni.

Rano budzi mnie aromatyczny zapach kawy. Przeciągam się i wchodzę do jadalni. Stół ugina się od potraw. Jajka na miękko, twardo, sadzone… Chrupiące, gorące pieczywo.. Twarożek ze śmietaną, rzodkiewką i szczypiorkiem… Wędzony łosoś z plastrami cytryny… Pomidory z mozzarellą… Naleśniki z jabłkami, czekoladą i dżemem… Wszystko to, co uwielbiam jeść na śniadanie w jednym miejscu i w dodatku świeżutkie oraz pięknie podane! Siadam przy stole. Biorę łyk kawy… Jedzenie nie znika… To się dzieje naprawdę! Sięgam po parówkę na gorąco… Nakładam na talerz jajecznicę i kilka plastrów wilgotnej szynki… Jest jeszcze sałatka jarzynowa! I lekko ukiszone ogórki! Żółty ser wygląda apetycznie. Muszę wszystkiego spróbować!
Chciałbym kiedyś przeżyć taki poranek, ale w naszym domu to ja gotuję, więc musiałbym sam sobie zrobić taką niespodziankę… :)

Parę lat temu wybrałem się z paczką przyjaciół na wakacyjny biwak.
Po trzech dniach byliśmy spłukani, a nie chcieliśmy wracać do domu, bo była wspaniała pogoda i poznaliśmy świetnych ludzi.
Wytrzymaliśmy jeszcze tydzień żywiąc się powietrzem, radością życia i… tym, co udało nam się skołować, a było tego tyle, że nie mdleliśmy z głodu, ale dokuczał nam strasznie.
Gdy mama zobaczyła mnie po powrocie, załamała ręce i pobiegła do kuchni. Tego śniadania nigdy nie zapomnę, bo wszystko tak mi smakowało, jakbym nie jadł nic od 7 dni. :)
To był stos naprędce przygotowanych kanapek i herbata z mojego ulubionego kubka, ale dla mnie była to królewska uczta, której nigdy, przenigdy nie zapomnę! :-)

Moje wymarzone, a zarazem ulubione (bo nieskromnie przyznam dostaję je prawie co tydzień ;-) śniadanie to klasyczna jajówka (dla niewtajemniczonych jajecznica). Podawana co niedzielę, niezmiennie od wielu lat przez mojego narzeczonego (za 3 tygodnie już męża). Nie ma tu nic wymyślnego- ot kilka składników: jajka, odrobina masła, ciut szczypiorku, podgrzane w piekarniku, chrupiące bułeczki i obowiązkowo malinowy pomidor jako dodatek. Może nic specjalnego, ale jest to taki nasz rytuał, niezmienny od 13 lat bo tyle jesteśmy razem, takie nasze kulinarne „kocham cię”. Oczywiście są od niej odstępstwa, ale ten prosty, rytualny, posiłek przygotowany przez drugą osobę to nasz niemy manifest, tak jak w piosence, że upływające „dni są tylko po to, by do siebie wracać każdą nocą złotą”.

Czytam sobie te opisy wymarzonych śniadań i uśmiecham się pod nosem, bo to cudowne wizje, fajne wspomnienia …

a ja ? ja chciałabym napisać, że marzę kiedy wreszcie skończy się moja chemioterapia, kiedy będę mogła wyjść do domu …. i zjeść proste zwyczajne śniadanie (które będzie wyjątkowe i cudowne, bo z moimi domownikami),
ważne że przy własnym stole …. marzę by napić się herbaty z mojej ulubionej porcelanowej filiżanki, którą lata temu dostałam od mojej babci …
wyjrzeć przez okno …. być znowu u siebie … i delektując się choćby kromką chleba z masłem, znowu czuć najszczęśliwszą osobą pod słońcem …

pozdrawiam
Marianna

Będzie mowa o śniadaniu szpitalnym! Bójcie się!

Scenografia:
Jeden z pięknych słonecznych kwietniowych poranków… Szpital… Oddział Patologii Ciąży… sala z pięcioma łóżkami… w łóżkach leży pięć wygłodniałych po nocce Wielorybów… Matek Polek leczonych przez nasz rodzimy NFZ… pomimo przeciwności losu z miłością oczekują aż ich maleństwa w zdrowiu opuszczą ich wymaltretowane ciała…

Akcja:
Szum na korytarzu… krzątanina położnych …. jest… jedzie… jeeeest… to OooNnnn… Wieeelki Wózzz z Kuuuuuchni…

Wszystkie Matki Polki łapią w wycieńczone z głodu dłonie osobiste talerze i startują… z mozołem podnoszą swoje cięęęężkie puuuuuupale ze szpitalnych kuszetek… a sprawa nie jest łatwa, ponieważ owe kuszetki mają specjalne zagłębienia, które kształtowane są od wczesnych lat 70-tych… i…. która dobiegnie pierwsza??? która otrzyma najlepszy kąsek???
Uffff…. jest…. w końcu… udało się… dzisiaj to JA jestem Wybranką Losu… Yes Yes Yes!!! To mój szczęśliwy dzień!!! Pokonałam Rywalki teee reee reee ree!!! Kto jest najlepszy??? Kto jest simply the best??? JA!!!!

Moja radość nie trwała jednak długo….

Oooooo!!! Oooooo!!! Co to??? Ooooo w morde kopana!!! Tylko nie Kuuula Mocyyyyy!?!?!?!?! Nieeee… Tego mój umysł w najkoszmarniejszych snach nie przewidział!!! Tyle czekania… Tyle wysiłku…. a tu… auuuuu… Kula? Kula Mocy? Czy było Wam kiedyś dane zobaczyć na własne gałki oczne to „COŚ”??? Tfuuuuu… Matko Jedyna z któregokolwiek kościoła!!!! Dlaczego mi to zrobili???Czym sobie zasłużyłam na ten zbitek strawy, ręcznie wymodelowany z wczorajszej ryby i ugotowanego na sinoooo jaja?!?!?! Zapachu opisać się nie da, wprost wymykał się logice!!! Tfuuuuu…. Umrę z głodu!!! Nie tknę tego!!! Bleeeech!!! Niech mnie ćwiartują, ale ja tego nie tknę!!!

Aleee??? Aleeeeee??? Przecież ja muszę „TO DLA DZIECKA”… Siadam do tej porannej biesiady, już prawie decyduję się na pierwszy kęs, gdy moja komórka wydobywa z siebie radosny okrzyk przychodzącego sms-a: „I love you Babe, podejdź do drzwi oddziału. M.”

Mój mąż… Mój skarb… i Moja prywatna kanapka… dwie pajdy chleba przełożone sztuczną polską kwietniową sałatą, czterema plastry szyneczki konserwowej prosto z Biedronki i maaaaajonez!!! Najpyszniejsze, choć może nie najzdrowsze śniadanie dla Ciężarówki… Ummm… Morza szum…. Ptaków śpiew…. Miód w gębie… Gęba w miodzie…

Epilog:
Nooooo…. a chwilę później zajęłam się rodzeniem… zapach Kul Mocy czyni cuda!!!

Wczesnym rankiem budzi nas rześki powiew wiatru, wpadający przez uchylone okno. Wstajemy z ochotą, wszak zapowiada się kolejny dzień pełen wrażeń. Schodzimy po drewnianych schodach do jadalni. Deski skrzypią pod nogami – to urok górskich schronisk, które pamiętają pokolenia turystów. Dziś my delektujemy się magią tego miejsca. Odbieramy talerze z jajecznicą posypaną szczypiorkiem, do tego kromka chleba z masłem i pomidory, kawa z mlekiem i solidna porcja ciasta drożdżowego. Siadamy na tarasie i delektujemy się smakiem tych pyszności i widokiem dnia budzącego się w górach. Ściszamy głos by nie zburzyć ciszy. Wiatr niesie świeży zapach zieleni, z której opadają jeszcze krople rosy. Szczyty gór rysują nieregularną linię na niebie, niektóre topią się w chmurach zza których nieśmiało przebija się słońce. Chwytamy te chwile, nasycamy ciało siłą by za chwilę ruszyć na szlak …

Trawa, las, jezioro i koc. Jemy, śmiejemy się, rozmawiamy, pływamy. Sielsko, anielsko i beztrosko. Słońce świeci, jest ciepło, słyszymy dźwięki lasu, odgłosy ptaków, trzask łamanych gałęzi. Nie spieszymy się, żyjemy. Oddychamy. A cała ta przygoda śniadaniowa dzieje się w…Polsce. Kocham to!

Nie wymarzone, bo już spełnione i ulubione. Kiedyś nie lubiłam niedzieli, a teraz jest moim ulubionym dniem i w tym dniu robię sobie rano szwedzki stół. Dla siebie samej lub dla nas – to nie ma znaczenia. Stawiam talerzyki z pieczarkami, wędlinami, serkami, jajecznicą, pieczoną kiełbaską, masełkiem czosnkowym, bułeczkami podgrzanymi w piekarniku. Ze wszystkim, co jestem w stanie wydobyć z lodówki i ze słoików. Jedni się ze mnie śmieją, inni współczują zmywania talerzyków. A ja tak lubię. Mam taką namiastkę luksusu, mam w czym wybierać. Oczywiście wolę jeść to śniadanie z kimś i nikt nie żałował. Ja też nie. Talerzyki zmyje zmywarka, a moja przyjemność niedzielnego poranka zawsze pozostanie niezmienna. Nie pragnę śniadania w łóżku, bo nie lubię zbierać okruchów. Lubię usiąść przy moim stole w słoneczna niedzielę ( ale deszcz też mnie nie przegoni) o bardzo wczesnej porze i myśleć, że ta chwila jest tylko dla mnie, świat jest o tej porze dla mnie i słońce świeci tylko dla mnie. Chociaż przez chwilę.

Wbrew pozorom nie jest łatwo opisać wymarzone śniadanie. Zazwyczaj sprowadza się do banałów: bez pośpiechu, leniwie, na tarasie, w słońcu, przygotowane przez ukochaną osobę itd. itp. Takie marzenia o spokojnym śniadaniu, z całą rodziną (najlepiej jeszcze w piżamach), bierze się chyba stąd, że w zwykłej codzienności zwyczajnie nie mamy na to czasu. Gonimy do pracy, obowiązków, a stół zastawiony różnymi smakołykami (i obowiązkowo sokiem w dzbanku) widzimy tylko w serialach.

Jeśli miałabym zapomnieć o braku czasu na przygotowanie królewskiego śniadania, to odpowiedź nadal nie jest prosta. Dla mnie każda pora roku przynosi inne wyobrażenia o wymarzonym śniadaniu.

WIOSNA
Tu od razu przychodzi mi na myśl śniadanie wielkanocne. I taka mała ironia losu na starcie – święta, wolne, a śniadanie nie wymaga już długiego czasu na przygotowanie. Wszystko jest gotowe, zrobione poprzedniego dnia! Zaczynamy obowiązkowo od święconki, potem cała reszta: sałatki, szynki, kiełbasy, pasztet, jajka, wszystko w towarzystwie rzeżuchy i szczypiorku. Prawdziwa wiosna na stole. A najlepsze w śniadaniu wielkanocnym jest to, że bardzo płynnie przechodzi w deser ;) od razu sięgamy po świąteczny zestaw: sernik, babka i makowiec.

LATO
To najbardziej twórcza pora, wszystko jest na wyciągnięcie ręki. Owoce w ogrodzie to największy skarb lata. Idę „na zbiory”, przynoszę truskawki, maliny, porzeczki, agrest, później jabłka i śliwki. Potem robię to, na co mam akurat ochotę. Najczęściej jest to owsianka, czasami placuszki, naleśniki, racuchy, innym razem kasza jaglana albo koktajl. Wszystko jednak z dodatkiem przyniesionych owoców. Lato to czas, kiedy mam ochotę na „lekką kuchnię” – dopiero teraz widzę, jak zdrowe śniadania serwuję sobie o tej porze roku :)

JESIEŃ
Czas pierwszych chłodów. Staram się jednak zaprzeczać rzeczywistości i utrzymywać, że lato jeszcze nie odeszło! Na talerzu nadal widnieją owoce, z tą jednak różnicą, że nie są to zbiory z przydomowego ogródka, a zwyczajne zakupy z osiedlowego sklepiku. Też niezłe, ale jednak co swoje, to swoje.. Nic nie trwa wiecznie, ale dalej serwując sobie lekkie śniadania z dodatkiem owocowych witamin, przedłużam lato, choć trochę, na talerzu.

ZIMA
Kiedy za oknem mróz i śnieg, bezwzględnie muszę się ogrzać od samego rana. Cały dzień walczyć w chłodzie.. do tego potrzebna jest duża dawka energii! Jajecznica na maśle to idealna propozycja. Ciepła, sycąca i zdrowa. Dobrym pomysłem jest szybka zapiekanka, tost z serem.. Wszystko cięższe i mniej zdrowe niż latem, ale co zrobić – taki mamy klimat ;)

Moje idealne śniadanie zmienia się więc wraz z porą roku. Nie należę do osób, które lubią dostać gotowca pod nos. Lubię sama przygotować to, na co mam akurat ochotę. Ja po prostu wolę karmić niż być karmioną!

Mój obecny mąż w początkach naszej znajomości, postanowił przygotować mi śniadanie do łóżka. Broniłam się przed tym rękami i nogami, bo nie znoszę jeść w łóżku, ale skoro ukochany nalega… Kupił mnóstwo składników, pożyczył od swojej mamy flakonik na malutką różę i zaserwował mi śniadanie. Kanapki w kształcie trójkątów z tostowego pieczywa sałatą, pomidorem, z szynką parmeńską, inna z wędzonym łososiem, jeszcze inna z jajkiem sadzonym. Starał się, bardzo i ja to bardzo doceniam nie mniej jednak najbardziej smakowała mi taka jedna kanapeczka z twarożkiem ze szczypiorkiem i rzodkiewką, która zupełnie nie pasowała do jego wizji śniadania, ale którą zrobił bo wie, że takie właśnie śniadania uwielbiam i jeszcze kakao do tego, mniam ;-)

Moje ulubione śniadanie, czyli Weißwurstfrühstück

Monachium – mój drugi dom. Tęsknię za miastem, jego kafejkami, w których śniadania przeciągają się do późnych godzin popołudniowych. Zjeść można wszystko, co tylko dusza zapragnie.
A moja dusza najbardziej pragnie białej kiełbasy, zaparzonej w glinianym garnuszku, chrupiącego precla z kryształkami grubej soli, posmarowanego prawdziwym masłem oraz solidnego kleksa słodkiej bawarskiej musztardy. Prosto, smacznie i z tradycją – takie śniadania stanowią nieodzowny element bawarskiej kultury. A żeby tradycji stało się zadość, popić należałoby ów Weißwurstfrühstück jeszcze białym, pszenicznym piwskiem. Należałoby… Jednak świeżo wyciśnięty sok z pomarańczy też wystarczy. Tylko nie mówię o tym głośno. Nie przypadłoby to Bawarczykom do gustu ; )

Wymarzone śniadanie to takie które pokona wszystkie poranne i codzienne problemy:
a) Jestem idealnie rozbudzona
b) Jest ładna pogoda oraz idealne ciśnienie
c) Antonio Banderas przygrywa mi muzykę na gitarze
d) W kuchni urzęduje Gordon Ramsey
e) Deser przygotowuje Buddy Valastro
f) Mój ukochany budzi mnie buziakiem,
g) co najważniejsze nie tuczy a wszystko idzie w cycki!

Sceneria iście Grecka, Taras w Atenach, przy stole ja i mój luby. Za kelnera robi Cristiano Ronaldo, Muzykę nam przygrywa nadal Antonio a przy mikrofonie jest James Blunt.

Jemy świeże dopiero co upieczone pieczywko z masełkiem, wędlinka, jajka, sałatka warzywna, ogóreczki, pomidory i sałatka. Zajadamy i zaśmiewamy się bo wiemy, że zaraz wejdzie na stół deser z lodów. Po wszystkim tanecznie ruszamy ramie w ramie na plażę ;-)

Drodzy Panowie i miłe Panie,
Dobry poranek – to reszta dnia przyjemna niesłychanie.
Pobudka masażem robionym przez kochanego mężusia,
Pobudza moje zmysły – ciało i dusza się wzrusza.
I do łóżka śniadanie- pyszne bułeczki świeżutkie
Unoszący się zapach świeżo parzonej kawy- powitanie milutkie.
Marzy mi się powrót do beztroskiego i dziecięcego świata,
gdy kochana Mama witała mnie – a ze mnie wówczas była małolata.
Poduszeczkę za główką mi poprawiła,
i na małym stoliczku śniadanie postawiła.
Jakże to było przyjemne powitanie,
Najpyszniejsze na świecie było śniadanie.
W smaku to były cuda nad cudami,
Czyli połączenie śmietanki z truskawkami.
Niedawno minął przecież truskawek czas,
A jakie one są zdrowe – wie każdy z nas.
I te truskawki ze śmietaną w odświętnym talerzyku,
Gdzie rysunków bohaterów z bajek jest bez liku.
A na samym dnie talerzyka,
Coś niby jest, a coś niby znika.
To o żelkach kolorowych mowa,
Przy nich to najpyszniejszy lizak się nawet chował.
Nagle przede mną ogromna wata cukrowa „ stanie”,
Ależ będzie jej zajadanie.
I choć miałam palce umorusane,
To były na 100% wybaczane.
Wtargnięcie naszego 3-latka na łóżko do pokoju,
Jego niewinny uśmiech, gorący buziak – już nie mam spokoju.
Na koniec przyznam się bez dwóch zdań,
iż na takie śniadanie nie skomplikowane ogromną chrapkę mam.
Dzieciństwo to zapamiętane smaki, zapamiętane wrażenia
–bezcenne i nie do powtórzenia.
Ale może kiedyś takie śniadanie,
przede mną na kołderce „powstanie”.

W czasie wakacyjnych wyjazdów po Europie zauważyłam pewien cudowny zwyczaj – śniadania z przyjaciółmi. Czasem wychodziło się z grupą osób do najbliższej kawiarni albo baru, ale zazwyczaj było to domowe śniadanie przygotowane przez jednego ze znajomych.
I strasznie pokochałam ten zwyczaj i zaczęłam sama wprowadzać to do mojego domu. Bo jest jakaś niewymowna radość z rozpoczęcia dnia wśród ludzi których darze miłością czy przyjaźnią.
Oczywiście ciężko jest ściągnąć w weekend o poranku tych leniwych śpiochów ;) ale raz w miesiącu, w sobotę robię: Śniadania Sobotnie – obecność obowiązkowa!
Lubie w piątek zajrzeć na targ i wybierać najpiękniejsze warzywa, późną nocą patrzeć jak wyrasta ciasto na bułki i przygotowywać w myślach kolejne pyszne rzeczy. Wyciągam świeży obrus i układam finezyjnie dla każdego serwetkę.
Każde takie śniadanie zaczynamy od kawy – trzeba pobudzić ich neurony do myślenia :) Ten czarny i magiczny napój jest tchnieniem realizmu w niedostępne jeszcze ciało, pogrążone w krainie snów. I potem widzę już ekstazę i błysk w oku oraz zainteresowaniem co jest na stole.
Staram się by wszystko było jak najświeższe i jak najmniej przetworzone.
Wiem, że przez cały miesiąc jedzą kanapki z automatu albo drożdżówki kupione na dworcu.
Dlatego zawsze jest coś nowego. Ostatnio były wędzone ryby czy wędliny prosto od gospodarza. Wyciągam swoje domowe konfitury z pigwy czy porzeczek oraz na bieżąco smarze każdemu jajecznice z wiejskich jajek – bo każdy chce inną :) Zimą zajadali się omletami z oscypkiem teraz mają fazę na jajecznice ze świeżymi pomidorami i szczypiorkiem. Potem zajadamy się ciastem, które za każdym razem przynosi ktoś inny. A że ja nie uznaje kupionych słodkości, muszą się niektórzy nieźle namęczyć, by cokolwiek w swojej blaszce przytargać :)
Wypijamy hektolitry kawy i herbaty, zajadamy się nieprzyzwoicie dobrym i polskim jedzeniem a jednocześnie obgadujemy plany i swoje marzenia.
Poranki są do tego najlepsze… sprawiają, że realistycznie patrzymy na świat ale nie tracimy swoich pragnień i siły do ich realizacji. Motywujemy się nawzajem by zdobywać chwile szczęścia dla siebie :) Te śniadania są zapowiedzią pięknych dni, które sobie nawzajem pomagamy tworzyć. Nasza radość nabiera wyrazistości.
Dla mnie te śniadania są powiedzeniem im, ze ich kocham i że troszczę się o nich… Nie lubię im tego mówić, ale oni wiedzą że właśnie poprzez gotowanie dla nich wyrażam cząstkę swojej miłości.

Wymarzone śniadanie…. jego pierwszym i najważniejszym punktem jest czas – a raczej to, iż nie powinno być jedzone w pośpiechu, co w obecnych czasach jest niestety zmorą zabieganych wciąż ludzi. Powinno być także przygotowane z najwyższą starannością. bo to w końcu najważniejszy posiłek dnia :)
Ja wyobrażam je sobie jako leniwy letni poranek, gdy słońce nieśmiało wyłania się zza widnokręgu. Na stole winna znaleźć się świeżo zaparzona kawa, której aromat pobudzałby moje nozdrza. Lubię też świeżo wyciskane soki z owoców i wodę z dodatkiem cytryny i mięty – wybieram w zależności od nastroju ;) w końcu kobieta zmienną jest ;)
Tak samo zmienne jest śniadaniowe menu. Mogłabym zajadać się bagietką z pastą z paluszków krabowych z dodatkiem jajka, odrobiny cebuli i odrobiny majonezu (czyli coś w rodzaju tapas). Nie pogardziłabym również owsianką z dodatkiem orzechów laskowych, pestek słonecznika, syropu klonowego… Właściwie jest tyle możliwości i smaków, dlaczego się ograniczać? Chciałabym żeby śniadanie każdego poranka było wyjątkowe, żebym miała okazję na spróbowanie czegoś nowego, nieznanego… lub znanego lecz w zupełnie innym wydaniu. Jednak pamiętać także należy, że najlepiej dzieli się takie poranki w gronie osób nam najbliższych. Bo czymże byłoby pałaszowanie tych wszystkich smakołyków i zachwycanie się ich smakiem, samemu?
Wydaje mi się też, że to wymarzone śniadanie – jeżeli już się przytrafi – nie będzie tym, o którym piszę. Zaskoczy mnie czymś, o czym sama bym nie pomyślała. Życie weryfikuje plany i marzenia, więc czekajmy na to najlepsze!

Moje ulubione śniadanie to takie, którego nie będę musiała sama przygotowywać a zasiądę do przygotowanego przez ukochaną osobę. Póki co to tylko marzenia, bo mój mąż nawet wodę potrafi przypalić. Wyobrażam sobie takie śniadanie zastawione w ogrodzie latem, pełnym kwitnących róż. Na stole masło co dopiero przyrządzone z wiejskiej śmietany, konfitury babci, ser biały, taki jaki jadałam w dzieciństwie, sałata,rzodkiewki, pomidory z przydomowego ogródka. Na stole pachnąca kawa z mlekiem. Och rozmażyłam się, ale właśnie o takim śniadaniu śnię!

Moje wyśnione śniadanie? Koniecznie w Japonii, w czasie, gdy kwitną wiśnie. Jak na starych filmach, on zabiera ją do ogrodu, rozkłada kocyk w cieniu największej wiśni, przez której pąki i kwiaty przebijają delikatne promienie słońca. Oboje siadają, ciesząc się sobą i otaczających ich pięknem. W tle słychać ptaków śpiew, pośpiech znika. Zostaje czysta radość chwili. Oboje jedzą…francuskie śniadanie. Pomarańczowy sok, bagietka, cienka warstwa masła i masa porzeczkowego dżemu. Takie połączenie mi się marzy. Urok, orgia barw i kolorów Kraju Kwitnącej Wiśni i Wschodzącego Słońca a także smak, bogactwo doznań i niesamowity romantyzm Francji…oraz tego jedynego.

Otwieram jedno oko. Słońce. Pięknie. Otwieram drugie – lekko drżą listki za oknem. Ale całkiem nie chce mi się wstawać. Znowu będę sama jadła śniadanie. :( Nie mam jednak wyjścia – najpierw ćwiczenia (kręgosłup daje się we znaki! ), prysznic i już rześko kuśtykam zaparzyć cudo, które niedawno dla siebie odkryłam – zieloną kawę! 2 czubate łyżeczki mielonych, czy raczej „utłuczonych” ziaren lądują w ulubionej filiżance, zalewam je wodą tuż przed zawrzeniem i przykrywam talerzykiem. Mam chwilę czasu, zanim kawa dobrze się zaparzy, więc szeroko otwieram balkon i podlewam moje pelargonie. Przyjemny, świeży aromat dogania mnie przy ostatniej doniczce, dlatego szybko wracam i wypijam łyk naparu, potem kolejny i kolejny…wciąga, jak gryzienie pestek dyni. Powoli robię się głodna. Wieczorem przygotowałam sobie rodzaj salsy, dokładnie takiej, jaką jedliśmy razem w hiszpańskie poranki : dojrzałe, obrane ze skórki pomidory (wybrałam malinowe), pokrojone w drobną kostkę (tym razem nie tarłam ich na grubych oczkach tarki) plus aromatyczna oliwa, morska sól, roztarty ząbek czosnku i świeżo mielony pieprz. Wiem, że zapomniałam kupić pieczywo, ale to nic – dwudniowa razowa, wiejska bagietka lepiej kroi się na cienkie pajdki, a i została mi jeszcze kromka orkiszowego chleba ze słonecznikiem. Pieczywo rumieni się i pachnie w tosterze, a mnie już cieknie ślina. Chrupiąca gorąca grzanka i zimna, gęsta, przepyszna salsa. Już wbijam zęby, ale… a zielenina? Jest – umieszczam na kanapce słuszną porcyjkę mojej ulubionej rukoli. Mmm… Potem jeszcze jogurt naturalny z łyżeczką owsianych otrąb i garścią borówek. Dziś na poprawę humoru dodam jeszcze stróżkę wrzosowego miodu i trochę otartej skórki z bio-cytrtyny. Ech, no już dawno powinnam się przyzwyczaić, a ciągle trudne te samotne ranki. Dzwoni telefon. Halo? No cześć, kochanie. Co dziś jadłaś na śniadanie? Nasze grzanki?! Ja też! To pa, miłego dnia! Tobie też! :)