Hiszpania, jedzenie i konkurs

Kuchnia hiszpańska jest różnorodna pod względem składników i bogata w tradycje kulinarne. Każdy region ma swoje wyśmienite przysmaki oparte na produktach występujących w ich okolicy. Moim zdaniem najsmaczniejsze są paella i tortilla, są to dania zdrowe, proste a zarazem bardzo smaczne.

Do Hiszpanii jeszcze nie dotarłam, ale myślę, że to nic straconego :)
W tym roku zwiedziłam pokrótce kilka europejskich krajów o bardzo różnej i odmiennej kulturze i kuchni. Zwiedzam ze smakiem, próbuję lokalnych smakołyków, chodzę do knajp kierując sie ilością przebywających w niej gości – i z reguły jest to strzał w 10! no i oczywiście przywożę smaki zamknięte w różnych słoiczkach, buteleczkach i pudełeczkach do domu!
Zawsze kochałam jeździć i podróżować, ale dopiero od niedawna odkryłam, że podróżowanie jest o wiele bardziej przyjemniejsze, jeśli się to robi z pasją i ze smakiem! [a nie z zorganizowaną wycieczką :)]
A Hiszpania kojarzy mi się z czosnkiem, cebulką, pomidorami, papryką, rybami, krewetkami i chorizo, ale każda kraina na Półwyspie Iberyjskim to inny smak, zapach – inna mieszanka kulinarnych wrażeń.
Każdy znajdzie coś dla siebie. Mięsożerca pyszną iberyjską, dojrzewającą szynkę, morcillas czy kaszankę, a trawożerca – pyszne sery czy całą gamę pysznych, dojrzewających w słońcu owoców i warzyw.
Na pewno tam dotrę!

No, proszę! Hiszpańska kuchnia – tyleż wspaniała i nęcąca co kontrowersyjna. Mamy chyba podobne odczucia po wakacjach w Hiszpanii. Piękne dania i produkty u boku osobliwej brzydoty niczym z Baudelaire’a – głowizny baranie i królicze, nieszczęsne cordero oraz maleńkie węgorze ze słoika… Zdecydowanie hiszpańska tradycja kulinarna ma dwa lica!!

W Hiszpanii byłam kilka lat temu, służbowo :) i oprócz całodobowego myślenia dwujęzycznego (polski-angielski) co strasznie było męczące, zakochałam się w kuchni hiszpańskiej. Najlepsze wina pod słońcem, paella z owocami morza, które jadłam pierwszy raz w życiu i tapas. Te ostatnie przekąski skradły mi serce. Kiedyś na pewno tam wrócę, bo tych smaków nie da się 100% odtworzyć tu w Polsce. Do tego mimo października i chłodnej już jesieni w kraju Hiszpania rozpieszczała nas przepięknym, gorącym słońcem. Wszystko to połączone razem zaprasza do kolejnych odwiedzin i delektowania się tymi gorącymi rarytasami :)

Te ichnie surimi kojarzą mi się z takimi robakami, na które mówi się „dzikuny”… i wędkarze łowią na nie rybki a nie powiem jaka ohyda się żywią… Tego małego węgorzyka bym nie zjadła (szkoda malucha, próbowałaś go?)… ale za to uwielbiam obsmażane kalmary i ślimaki (mniam, mniam:))

W Hiszpanii bywam bardzo często :) Jak mi się to udaje? Otóż wystarczy, że zamknę oczy i w kilka chwil przenoszę się na przesiągnięty słońcem taras, na którym stoi duży stół z pięknym czerwonym obrusem. A na stole wszystko czego dusza zapragnie!! W największym naczyniu jest moja ulubiona paella :) Mmmm… Zaraz obok w niewielkich miseczkach gazpacho. Na dużej drewnianej desce cudowna szynka serrano i kiełbaski chorizo. Są krewetki, ryby, kalmary i inne morskie cudowności. Oczywiście nie brakuje także tortilla espanola i innych tapas… Stoi kosz pełen owoców. W dużej szklanej butelce chłodna sangria. A na samym końcu słodkie churros i flan!! Mniam! Esto es España! :)

w Hiszpani nie byłam, ale moja przyjaciołka pochodzi z Barcelony, dzieki niej sprobowałam gazpaczo, paelli, kremu katalonskiego, prawdziwej sangrii. Pewnie nie jeszcze nie raz bedzie mi dane jesc danie hiszpanskie :)

Zawsze bylam ciekawa smaku kuchni hiszpanskiej. Co raz ogladalam w telewizji i czytalam w gazetach o przysmakach tamtego miejsca. Kazdy byl zachwycony, opinie byly bardzo pozytywne i zachecajace, ale nie mialam jakos ochoty wyprobowac jej (wynikalo to moze z tego, ze nie jestem doskonala kucharka, a w moim miescie nie ma dobrej knajpki, ktora by proponowala hiszpanskie przysmaki). Gdy dwa lata temu nadazyla sie okazja, aby wyjechac do hiszpani, moja pierwsza mysla bylo to, ze wyprobuje tamtejsze przysmaki. Szczerze mowiac jestem i bylam mile zaskoczona nia, gdy sprobowalam gazpacho na jednej z farm oszalalam ! wiedzialam, ze bedzie to swietna zapowiedz pobytu tam. Znowu sie nie mylilam. Wcinalam wiele potraw, niektore mialy swoj specyficzny nieznajomy dla mnie smak, np. paella czy fabada. Na koniec znajomi zrobili nam niespodzianke, bo zazwyczaj nie pytalam co oznacza dana potrawa, ale patrzylam na jej wyglad. Powiedzieli, ze skosztujemy „oreji” ciekawa nazwa, wyglad tez bardzo ladny. okazalo sie, ze bylo to ucho z woła ! niespodziewalam sie, ze zjem cos tak ochydnego, a bedzie mi to bardzo smakowac. Hiszpania urzekla mnie swoimi smakami i oryginalnoscia. Teraz chetnie siegam po ksiazki kucharskie z tamtych stron i sama probuje ugotowac cos z tamtejszej kuchni.

Hiszpania ? To kraj w którym poznałam potrawy, których do końca życia nie zapomnę :) Pamiętam to jakby to było wczoraj. Gorąco, bazar. Patrzę, a tam… ślimaki :) To znaczy wiedziałam że się je je, ale tak na prawdę nigdy nie widziałam ślimaka na talerzu. Mimo mojej wielkiej odrazy spróbowałam, i od tamtej pory ślimaki w sosie pomidorowym to moja ulubiona potrawa :) Niestety w hiszpanii bywam rzadko, a takie ślimaki jak tam niestety się w polsce nie trafiają :/ Kuchnia hiszpańska jest bardzo zróżnicowana :) Pewnie moja opowieść wyda się nudna. Tak wiem :) Ale dla mnie to były naprawdę niesamowite chwile :) Ostatniego dnia wybrałam się ponownie na bazarek, tym razem spróbować jeszcze czegoś innego, a mój nowy smak to… kałamarnice. Niestety te nie smakowały mi w ogóle :( Jednak nigdy nie zapomnę mojego pobytu w hiszpanii. To cudowne miejsce bogate w wiele cudownych smaków. Nie poznałam jeszcze wszystkich ale nic straconego :)

Nikt nie wspomniał słowem o legendarnej hiszpańskiej Horacie.
Według starej legendy, nazwa napoju pochodzi z dawnych czasów hiszpańskiej rekonkwisty, kiedy to król Aragonii, Jakub I został poczęstowany przez wieśniaczkę, kubkiem zimnego napoju. Na pytanie króla co właściwie spożywa, dziewczyna odparła „Es leche de chufas”’ na co władca odparł „Aixo no es llet, aixo es or, xata” co znaczy „to nie jest mleko, to jest złoto, piękna!” I stąd powstała nazwa horchata.
Jest to niezwykle orzeźwiający napój, tradycyjnie przygotowywany z migdałów ziemnych, czyli chufas, do tego dodawany jest cukier i woda.
Należy spożywać ją na bardzo zimno, horchata ma właściwości orzeźwiające i jest idealna na hiszpańskie upały.
Będąc w regionie Walencji z pewnością się na nią natkniemy.

Bylam w Hiszpanii pare lat temu, kiedy nie dysponowalam zbyt duza kwota na wyjazd. Bilet na samolot prawie mnie zrujnowal :), wiec raczej nie bylo mowy o probowaniu najlepszego jedzenia w restauracjach. Mimo to kuchnia hiszpanska bardzo mi sie spodobala. Poza tym przekonalam sie do oliwek (wczesniej probowalam wloskie i mi w ogole nie smakowaly, do tej pory uwazam hiszpanskie oliwki za najlepsze) oraz owocow morza (tylko w postaci swiezych smazonych kalmarow, poniewaz byly najtansze). Bylam wtedy w Granadzie, gdzie w odroznieniu od Madrytu podaje sie 1 tapas za darmo po zamowieniu napoju. Byla to swietna okazja do sprobowania roznych hiszpanskich smakow odwiedzajac liczne bary. Casami byly to tylko oliwki, czasami podawano kanapki ze swietna hiszpanska szynka. Zapamietalam tez kaszanke (bardzo lubie kaszanke), ktora byla calkiem inaczej doprawiona niz nasza polska, ale takze smaczna. Poza tym kupowalam hiszpanskie wedliny w sklepie. W Granadzie je sie je ze swieza bagietka, polana oliwa. Pycha. Musze tez powiedziec, ze churros z czekolada w Granadzie jest rewelacyjne. To na pewno niewiele, nie probowalam klasykow w postaci paelli czy gazpacho, ale to chyba bez znaczenia, poniewaz zapamietam na zawsze atmosfere oraz aromat najprostszych smakow.

Pierwszy kontakt z kuchnią hiszpańską? Erasmus we Francji i Celia, która zamiast smarować bagietkę masłem polewała ją oliwą z oliwek… Potem było wiele kolejnych odkryć, z imprezową tortillą na 60 osób na czele (obieranie ziemniaków i cebuli było kolektywne). A, i z sangrią, której przepis zaczynał się tak: „10 kartonów czerwonego wina…” . Pamiętam, że rozlewaliśmy ją z plastikowej miski, takiej, w jakiej normalnie przenosi się pranie (czysta, zakup kolektywny), z nabierką, jak w „Misiu” przywiązaną do rączki… Co za czasy… A teraz czytam, że na Erasmusa brakuje pieniędzy. Zbrodnia po prostu!
Ale – wracając do kuchni hiszpańskiej… Chociaż może powinnam powiedzieć: katalońskiej, bo tam najczęściej bywałam, znam klasykę. Paella, mój ukochany minimalistyczny makaron z pesto, cava (dobrze, że wróciłam, bo groziło mi uzależnienie)… Wszechobecne owoce może. Ba, nawet kaczka w jakiejś katalońskiej postaci…
Ale to, co mam w głowie to ryba (też najlepsza, jaką w życiu jadłam – że odwołam się do treści wpisu). Okolice Cartageny (tak historycznie :). Alicante. U Celii właśnie. I ryba dopiero co wyłowiona z morza. Poisson d’epee – tak powiedziała Celia po francusku, mój hiszpański bowiem raczej nie istnieje :( Nic mi to nie mówiło, ale pan kucharz-restaurator-brat rybaka powiedział: Hemingway. I to już mi powiedziało wszystko. Miecznik, z legendarnego opowiadania o Starym Człowieku… Boski!!!

ps. Proszę nagrodzić pinkcake, dawno się tak serdecznie nie uśmiałam :)

Smaki kuchni hiszpańskiej odpowiadają mi, ponieważ jest tam fasola, ryż, pomidory, papryka, a ja te produkty bardzo, ale to bardzo lubię.
Z konkretnych potraw to wymienię paellę za jej smak i piękny wygląd od szafranu. Następnie kiełbasę (bo przecież wędliny jadamy codziennie) chorizo, która uwodzi swym silnym zapachem, a wędlina jak pachnie to musi smakować. Jestem łasuchem więc musi być i deser, lubię flan, ale jeszcze bardziej crema catalana za mój ulubiony aromat cynamonu.

W Hiszpanii nie byłam ale mam książkę z przepisami kuchni hiszpańskiej-i gotuje ze składników dostępnych w miarę możliwości.np kataloński krem palony ,karmelowe pomarańcze z Walencji czy sałatka z fasoli i sera pleśniowego.Czy najprostszą hiszpańską paellę.Kocham język hiszpański i interesuję się Hiszpanią ,więc marzę aby tam wyjechać-i spróbować hiszpańskich specjałów.A warzywa i owoce w języku hiszpańskim mam już opanowane,więc jechać bywać,zwiedzać i jeść :)

Jak do tej pory zachwycałam się ciągle i niezmiennie kuchnią włoską, jednakże po obejrzeniu twoich zdjęć i przeczytaniu opisu postanowiłam poszperać po necie szukając informacji o kuchni hiszpańskiej, można powiedzieć ze mnie zainspirowałaś do szukania czegoś nowego. Myślę ze znajdę w tej kuchni coś dla siebie szczególnie że te kalmary wyglądają na pyszne. Pozdrawiam i czekam na kolejne wpisy

Mój brzuszku powiedz przecie,
Czy kuchnię hiszpańską w swoim wnętrzu mieć chcecie?
A brzuszek odpowiada bez zawahania,
Iż uwielbia hiszpańskie potrawy, dania.
To pyszne wino południowe,
Oliwki są odlotowe.
To niezwykłe hiszpańskie zioła,
Taak mój żołądek hiszpańskiej kuchni „woła”.
Kuchnia hiszpańska na prostych składnikach się opiera,
Ale ich smak to aż dech zapiera.
To wszystko co daje ziemia, morze i las,
A więc jest tak blisko nas.
To np. placka tortilla spróbowanie,
Smakuje i ponownie kusi niesłychanie.
Pisto z boczkiem to moje ulubione danie,
Ohh po nim to przyjemne jest w ogrodzie relaksowanie.
Ryby zapiekane i dania z morza owocami,
Hiszpańskie dania królują w moim domu, z nami.
I przyznam się bez dwóch zdań,
Iż na hiszpańską kuchnię zawsze i o każdej porze chrapkę mam.

Smaki Hiszpanii to dla mnie najbardziej chrupiąca skórka i najbardziej miękki środek w churros, które maczane są w najbardziej gorącej, najbardziej brązowej i najbardziej kremowej czekoladzie; to dla mnie najbardziej czerwone, najbardziej zimne gazpacho, z najbardziej dojrzałych pomidorów; to dla mnie najbardziej sycąca tortilla, omlet omletów; to dla mnie najbardziej kolorowa i ciekawa sangria; to dla mnie najbardziej migdałowy i najbardziej miodowy turron z najbardziej pachnącą nutą pomarańczy; to dla mnie najbardziej kolorowe, najbardziej dojrzałe w pełnym słońcu, najbardziej smakowite owoce i warzywa. Smaki Hiszpanii do dla mnie największa inspiracja.

jest kanciapką wyrazistego smaku;)